Sjoko

k Vroag mie wel ais òf, hou ik zo versloafd roaken kon aan sukkeloa. Streude, zo klaain as k was, tot groot ongenougen van mien olden, al baargen sukkeloa-körrels op stoetje. Of smeerde dikke loagen sukkeloa-pasta op brood.

t Het mien olden n bult kopzere bezörgd, dat ik allendeg zuit, broen broodbeleg koos. Ik haar der gain liefzere van.

‘Te veul sukkeloa is ongezond,’ mouten zai docht hebben en hebben mien ‘foute’ broodbelegkeus perbaaierd bie te sturen.

t Luip aans. Keze, lekkerste ham en leverpastei bleken nait aan mie besteed. Ik at nog laiver n boterham mit tevredenhaid of zulvens dreug brood dan dat ik van mien favoriete hoagelkörrels òfstapte. t Was gewoon onmeugelk en over smoak vaalt ja nait te twisten.

‘n Bord Brinta den?’ zee mien mouder op t lest tegen t hopeloos geval.

Mor net van bère òf en den zo’n bakke vol stierderge tarwevlokken veurschuddeld kriegen, was wel t aargste wat mie in mien jonge joaren overkommen is. k Dus t nait haardop tegen moeke zeggen, mor t dee mie staark denken aan de haalfvloeiboare brij, dat opa Streun aan zien swienen vouerde. En den mog der ook nog zoveul suker over streud worden, dij smurrie kreeg ik nait deur t sloekgat. t Kin hoast nait aans as dat ik regelmoateg mit lege moage noar school goan bin.

Veur t vervolg van dit onaangenoame verhoal moak ik n grote sprong in de tied noar midden 70-er joaren. Noar t hoeske van mien vrundin en heur mouder.

‘Wie denken der staark over om weer n hondje te nemen,’ zeden baaide wichter op n dag.

‘Ie hebben al twij katten en twij cavia’s en n klaain hoeske, woarom wollen ie den nog n hond hebben,’ wol k zeggen.

Mor k haar doar niks te vertellen en zo kwam t, dat vrundin en ik mit mien Simca 1000 noar Winschoter asiel raaisden om n hondje te zuiken. Dat zuiken was nait stoer. De keuze was reuze, mor t was wel n haile toer om n hondje te vinden, dij nou net in heur hoesholdentje pazen zol.

Ik koos n klaain, broen hondje, dij mie bie binnenkomst in de grote hondenren aingoal al veur de vouten luip en mie mit smekende ogen aankeek. Arineke haar n pluzeg mormeltje op t oog, dij heur hondenogen onzichtboar achter n ponnie verbörgen haar. n Onoogliek beest, vond ik. Om in t openboar gain roezie te kriegen, zee Arineke:

‘Wie nemen heur allebaaide mit.’

t Het der om bandjed, mor t broene hondje won. Glansriek.

Ook al kreeg zai bie thoeskomst twij katten in de gedienen, schoonmoe was votdoadelk weg van heur. Over honden en katten was zai kört:

‘Dat went wel,’ zee zai, vol vertraauwen.

Over de noam hebben wie dou nog laank bakkelaaid. Ik won weer en zo kreeg k, zunder dat ik mien versloaven huifde te verkloaren, mien zin. Heur sukkeloakleur was genog om t hondje Sjoko te deupen.

Al snel wuir dudelk, dat ik n goie haand van kaizen haar. Sjoko bleek n hond oet doezend.

‘n Traauwhaarteger beest mos nog boren worden,’ vonden wie.

En …. ook mit katten is t aal goudkommen.

Sjoko, zo zollen ie begriepen, is al joaren leden oet tied kommen. De reden, woarom zai hier op dit mement en op dit stee nog ais op toneel verschient, het te moaken mit onze iezern katte. De katte, dij zok twij joar laank verstoppen kon in n verhoesdeuze en sunt kört veur t oog van Kielster volk vanòf n lutje toaveltje weer noar boeten kieken mag.

Mor t gaait hier nait om de katte, mor om de deuze. Hou groot was onze verwondern, dat doar noamelk n boukje in zat. n Kinderleesboukje. Over n broenachteg peerdje, mit de noam ……. Choco.

‘Dat is mijn leesboekje uit de eerste klas,’ zee n verboasde, mor veural blied kiekende Anna.

‘Die was ik al jaren kwijt.’

Dat heur bliedschop over t teroggevinden van t boukje veur n kört mement wegvuil tegen mien saggrijn, kin k nait recht goudproaten.

‘Plagiaat, noamdaiverij,’ lag mie veur in de mond.

k Heb t vandoag bie hondennoamen nog even noakeken. Bie de sikkom zesdoezend, 6000 !! noamen staait nait ain Sjoko.

Haar k al nait zegd:

‘Sjoko was n hond oet doezend.’

En vandoag zeg k t nog n keer, mit n klaaine aanpazen:

‘Sjoko was n hond oet doezenden.’