Mol

‘Gek wor k der van.’
Hou t kin, wait ik nait, wanhoop over mòlshopen wordt nait braid droagen. Noar t zok aanzain let, binnen hoesgenoten of daaiervrunden of t interesseert heur gewoon gain fozzel. Lestent dus aine op te maarken:
‘Mòllen holden de grond luchteg en da’s goud veur bloumentoene en grasveld.’
‘Joa en zai vreten schoadelke insecten op,’ haar k zeggen kind, mor dij diskuzzie bin k nait aangoan.
Ik bin ook n daaiernlaifhebber en k gun mien buren zokse nuttege baisten van haarten. Persoonliek hold ik nait van dizze onzichtboare toenverroppers.
Woar k in t veurjoar nog te hoop luip tegen torenhoge mòlsbulten, heb k leste tied benoam last van verbörgen mòllengangen.
‘Stief aanstampen,’ zeggen sommege lu.
k Heb der hoast n dagtoak aan, k duurf nait blind op rezeltoat te vertraauwen. Mol, weschienlek binnen t der meer, let zok nait zo makkelk verdrieven.
In t aander hoes haar k gain last van mòllen. Doar zat noamelk zoveul puun in de grond, doar het zok nooit ain mòl neuze stöt.
‘Zai huiven mor ain druppel bloud te verlaizen, den goan ze dood,’ heb k wel ais lezen.
Laankleden, k wait nait ains meer woar en wanneer, heb k n moal n mòl vonden. Lag veur dood op n mòllebulte. Mooi geef. Bin dou noar n opstopper in Winschoot fietst en dij het hom veur t noageslacht prachteg prepareerd. Joarenlaank het t lutje mòllechie achter op kaast op n stokje boomschors t wel en wee in klazze aanschaauwen kind. n Knuvvelbaissie.
‘Hai is zo lekker zaacht, meester’ zeden kinder, as zai hom even over rogge streken.
t Was veur mie aanlaaiden om te zeggen:
’n Kat of n mìns moust nait tegen hoaren instrieken, bie n mòl moakt t nait oet. Hai kin noamelk net zo makkelk veur- as achteroet kroepen.’
In ons ‘nije’ toene zit bliekboar gain puun. Doarom heb k van de weke besloten kou bie horens te pakken en k bin noar Welkoop fietst veur mòllenkörrels.
Vroag wuir mie nait in daank òfnomen en ik kreeg n bestravvend:
‘Meneer, dat mag al jaren niet meer.’
‘Mout ik den n kepotte bierflèze in de grond stoppen?’
Of zai draconische oplözzen nait snapte of omdat zai mie nait recht veur goud gozzel aankeken het, winkelwicht het t netjes oplöst. n Ketaaier loater bin k mit n mòllenverjoager in fietstazze en n haalf honderdje lichter weer op hoes aangoan.
t Apperoat mit vaar dikke batterijen in t lief kin n oppervlakte van roem 1000 vaarkante meter bestrieken. Genog vermogen veur onze toene, haar k in winkel al oetrekend.
‘En hou waarkt dat nou?’ wol Arineke waiten, dou’k bie keukentoavel batterijen ploatste.
Antwoord huifde ik nait te geven, want tougelieks mit de vroag begon mòllenverjoager zo’n iezelk geluud te produceren, dat heuren en zain ons verging.
‘Zo dus!’
t Was veur heur genog reden om mie mit n kört ‘Ong’ veur twijde keer dij mörgen even op mien nummer te zetten.
‘Betwievel of dit wel zo’n daaiervrundelk apperoat is.’
‘Hou bedoulst.’
‘Nou, mòllen hebben t al zo stoer, omdat zai sikkom niks kinnen zain, mor dammeet lopen zai ook nog geheurschoa op.’