Schipper noast God

‘Of bist aan t waark?’ vruig e en hai keek noar mien vingers. Nee, hai wol ook nait binnenkommen. Hai wol allenneg sleudel van t gebaauw. En dij haar ik nait. Hai keek nog ais noar mien vingers. Doar zaten de wereld plaisters omtou. ‘Och hmmmm, ik bin wat aan t spiekern en zoagen, hmnn,’ prommelde ik. ‘Nou ik kom aander moal wel weer’, zee e en keek nog n moal noar mien plaaisters. ‘Timmern en zoagen hè’, zee e mit n zörgelk gezicht. ‘Nou ik zol mor oetkieken as ik die was mien jong!’
Ik dee toch wat verniend de deur dicht en luip weer achter t hoes. Wat docht e wel. Ik wol nije reusters moaken veur in mien boot. De ôlden waren stokverröt en ik haar t aal zoolaank oetsteld. Ik mos der maank. Dou ik lest aan voaren was, was mie der al zoon roeidol-geval ôfvlogen en was ik dwaars deur t grootste holten reuster goan. t Ding was der finoal aan. Kompleet in barrels.
Doar lag ik midden in n Daam onner de hangende keukens. Gain motor achter de boot, nee ik zol roeien, dat was ja zo sportief. En t motortje kwaalmde ook wel slim, dus toch mor laiver zunder.
Ik haar mien Gezientje nuigd, mor dij haar mie aankeken en haar mien boot ais goud bekeken. Doar ston ze op walekaant en keek de daipte in.Mit n zuneg gezicht haar ze van nee schud en was vaaileg in heur zummerstoul zitten goan. ‘Doar krigst mie nait in mien jong’, zee ze. ‘Dat is mie aalmoal te gammel.’ ‘Hou nou gammel? In dizze boot overkomt, die niks. Ik leg der n poar kuzzens in en den gaaist doe doar rielekst zitten veurin. En den voar ik die deur n Daam. Vuilst die hoast in Venetie. Gain gesputter van de motor, gain stank. Wie kopen n ijsco bie t café. Den leggen wie doar aan en run ik gaauw in de
weer.’
‘Douk nait! Doei!! Oh joa, kinst der nog opschildern van TITANIC!!!’
En dat dee zeer. Ik was mit n verniende kop wegroeid en nog gain haalf uur loater brak mie t boudeltje of. Ik lag sikkom staail op rug. Verbilderd keek ik noar t fermik dat ofbroken was. Tja dat kon je hier nait eefkes repareren.
Hou kwam ik nou weer toes? Links om weer terug was n meroakel ìnd. En rechtsom messchain wel net zo.
Ik ging veurin zitten en mit ain raim polterde ik wat deur t wotter. Dit schoot niks op. Ik ging over bikboord en bakboord. Wat mos ik nou doun. Haardop denken, dat wol nog wel ais helpen.
-Ik zol aargens aanleggen en din opbellen, mor ik haar gain geld bie mie. -Ik zol hom aargens aanleggen en den lopend noar hoes goan en hom den loater op hoalen.
Ik keek noar mien grode widde blode jubeltonen. Ik haar gain schounen aandoan. Ach, bie n rondje deur n Daam heb je ook ja gain schounen neudeg.
Ik draaide rondjes op t daip en kwam niks wieder. Ik stak de spoan in t swaarde wotter. Veuls te daip. Der gebeurde niks. Wat nou? Ik bleef wat deur poltern, ook al haar t aalmoal gain nut.
Ik kon Onno opbellen en dij kon mie slepen, mor Onno was veurvast aan t vissen.

Ik kwam veurbie Harrie. Harrie keek net tou t roam oet. Hai was mit aine aan t tillefoneren. Ik swaaide en hai swaaide vanachter t roam en ik domme kou swaaide weerom. Harrie stak zien doem op en draaide zuk om en kwedelde deur. En ik…. ik polterde deur. Ik kwam veurbie Koos. Koos woonde ook aan t wotter. Hai woonde in t olde veerhoes. En bie Koos zol ik hulp kriegen. Koos huil net zien fietse tot schuurtje oet en hai keek noar mie. Koos zee allenneg mor: ‘Dag kapitein’. Hai wrikte zien fietse deur t toenhek en luit zien krat mit lege flezzen hoast vaaln. Koos foeterde en haar gain oog veur mien ondergang. Koos haar t drok. En ik polterde deur. Ik was nou toch aal n best ind opschoten. t Was mien eer te noa. Ik zol zulf wel toes kommen. Ik slingerslangerde wieder over t Damsterdaip en ramde sikkom twij kano-ers. Twij van dij snakkers oet Stad in zoon Tupperware-boot. Wat dochten ze wel nait? Ik wol opspeulen, mor ik haar problemen om nait vast te lopen in t raait. Der kwam n motorbootje achterop. Nou zol der wel hulp veur mie wezen.Minsken op t wotter binnen vrundelk en swaaien en willen aine altied helpen. Ik stak mien hand op. Dizze bobbekoppen in heur widde speedboot, keken mie aan en namen n slok bier. Ze zeden niks. Ze swaaiden nait en ze huilpen mie nait. Ze broesden wieder. Ha, aine haar widde sokken aan. Van zo aine kon je ook gain hulp verwachten. Nou, nog moal. Ik zol mie zulf wel redden. Ik polterde langs de woonschepen en gloop overaal noar binnen. Doar was gainent toes. Weer kwam der aine achterop. Hai druig n Duutse schipperspet en ik wos t in t veuren aal wel. Mor ja…. ‘Wil je mie wel helpen’, vruig ik mit pien en muite. ‘Ik goa noar Ten Boer en doar begunnen wie dus nait aan.’
Wat behulpzoam. Niks behulpzoam. Minsen op t wotter binnen ja zo vrundelk. Welken? Deurpoltern. Weer kwam der n bootje aan.

Pa, moeke n tjucht kinder. ‘Wat doet die meneer?’ vruigen de kinder aan pa achter t stuurrad. ‘Dij meneer dut der lekker langzoam over’, zee pa en gaf n snitter gas. Deur de golven sluig ik sikkom overboord. Ale minsen op t wotter helpen mekoar. Allenneg vandoag nait. Noa n uur was ik bie Westerdraaibrug. En nou kwam t minste stukje. Stel die veur, dat Gezientje nog eefkes noar de winkels luip en hier over brug kwam en mie den zag. Oh laive toetpot. Of ain van mien kollegoa’s. Ik was drok en dee of ik drok was en keek nait op of om.
Der hing aine over brug en hai spijde kringeltjes in t wotter. ‘Hee ik heur die ja hail gain shanty zingen ja Huttema jong’ Ik dee net of ik hom nait heurde. Ik ging onner brug deur en kon t leste stuk over staaiger de boot noar hoes slepen. Dou ik toes was keek Gezientje van oet de toen noar omdeel.
‘Zugst wel’, zee ze. ‘Doar gruit niks gouds van. Woar bleefst wel nait? Ik heb mien bouk oet en nou loop ik nog eefkes noar Hema. Gaaist mit?’ Mor ik haar de laamp oet.