Scharrelderij

Ze huverde, hieperde van kòlle. Kroop nog stiever ien n hörn van bushokje, en keek over n slovve weg hìn bie daip laangs. Baalkeduuster was t, en zai perbaaierde bie schiensel van n lanteernpoal op allozie te kieken. Bus was loat zag ze.

Haile dag was Haarmke mit Moeke drok inneweer west.
Begun van week haar ze zomoar bie t waarm eten vroagd, of t goud was dat heur verkeren zodderdag kommen zol. Pa verslook zok en lait van schrik lepel ien soepenbrij valen.
“Wel of dat wel nait weden mos” wol e waiten. Keek Moeke aan en vroug “doar wist doe zeker van, of nait”?
Moeke was aal n zetje ruier, en begon votdoadelk vast toavel òf te roemen. “Joa dat wist ze, mor dat dee der niks aan òf”.
Heur lutje bruiertje wol vot waiten of e ook op voet-balen zat. Moeke mouk der doalek n ènde aan. Doar mozzen ze zodderdagoavend din mor ains noar vroagen. Pa was even riddersloagen.

Nou was t zo wied en zol z’hom van bus hoalen. Haile week was der nait meer over proat. Moeke zee dat ze tegen Pa zegd haar dat e zok gedroagen zol. “Wat of ze doar mit bedoulde” wol e waiten. “Hail dudelk, dat e mor ains aan vrouger, dou e veur t eerst bie heur thoes kwam, mós dinken”.” Hai zol zok mor ains ienhollen mit aal zien maaljoagerij”.
Heur lutje bruiertje van zès, n laif jonkje wol geern alens waiten. t Was n noakommertje, zai was aal twinneg. Moeke haar vrouger, noa zai geboren was, n moal of wat n miskroam had. Dokter zee datter gain pótjes meer kommen zollen.

Joaren loater zee Pa n moal bie t eten dat Moeke wel wat lustte lèste tied. n Slootgroaver was der niks bie. Ze gruide as kool en docht toch mor ains bie dokter laangs. Dij begreep ter haildaal niks van, mor Moeke wel.
Klaain koamertje woar t naaimesien, striekplaank en rikje veur wasgoud stond werd veur t pótje. Wubbo mos e haiten toun e der was. Noar Opa.
Moeke haar eerst n aander noam docht, omreden Opa zien bienoam. Pa wol nait om liek. Opa werd noamelk lopiesweg deur elk maist ‘Wubbo knien’ nuimd. Elk docht din datter n baarg kiender waren, mor dat was t nait. t Was omreden Opa hail dag laip te mummeln. Nou e der ook nog n nij gebit bie kregen haar knarsde hai der ook nog bie.
Opoe mós diezel mor ains beder onner kroan òfspuilen zee elk. Toun Opoe eerste moal ien waig keken haar, bèlkte ze beneden ien koamer maank aal verziede, “joa jonges, krekt zien Opa”. Elk mos haard lagen. Din Opoe haar t heurapperoat nait ien, en Pa vroug “of ze dat aan zien oortjes of startje zain haar”. Moeke was gelukkeg boven. Wubbo was Moekes lutje jonkje en werd stokstief verwìnd.

Bus was mor aacht menuten over tied. Ze was blied hom weer te zain. Deur n kòlle slovve wiend ging t gaauw doeknekt, stief aan haand op hoes aan. Pa haar aal ains tegen Moeke roupen. “Mìns, goa nou toch ains n moal rusteg zitten”. ” Haile dag of je drok aan t schonen binnen, en nou loop je nog aal inneweer te birzen”. “t Het hier ien joaren nog nait ain moal zo schoon wèst”.
t Duurde Pa aigliek aal orreg laank, omreden n glaske mit lekkere segoaren op toavel stond, en hai zin aan kovvie haar. Bie geluk kwamen ze net achterom.

Haarmke veurop, rood ien haals en zee zaacht, “Pa, Moeke dit is Haarm”. Haarm gaf elk n haand. Moeke n aibels mooie bos vrizze bloumen en Pa n haalf kaan ólle kloare.
Wubbo kreeg n dikke reep sukkeloa. t Was orreg noflek dij oavend. Pa goud op dreef omreden Haarm nait smookte en haildaal gain jannever luste.
Veur radio op n bliedspul ging, vroug Pa Haarm t hemd van gat òf. Wat of zien Pa dee, woar Haarm woonde en waarkte, en of e n goud traktement haar. Noar welke kerk dat ze gingen en of e aal onner dainst wèst was. Haarm bleef bedoard. Moeke zat der ien stilleghaid bie en genotterde. Dailde òlle wieven mit bòdder en kaddetongen, schonk kovvie en gaf woar neudeg n aander stuur aan t proaten. Nikde aalgedureg ains n moal noar Haarmke. Ze begrepen nkander. Oavend was mor zo om.

Toun Haarmke docht, dat Haarm weerom mos kwam Pa ien bainen. “Joa, din mouten w’hom mor even noar bus bringen nait” zee e. Moeke schoot ien t hìnd en schonk Pa gaauw n klókje ien. “Och zee ze, schenk ik die net ain ien”. “Mout e mor weerom ien vlès zeker”.
Dat huifde nait, Pa bleef thoes. Haarmke mos hom din mor noar bus bringen.
Moeke gnivvelde, en zol vlès vot onner ien kelder zetten. Pa kon dat zulf ook wel zee e.
Vroug Haarm of e ankommende zodderdag weer kwam. Van Pa mos e mor wat vrouger kommen. “Dat as e nou ains smörns op tied kommen zol, even veur aacht”. “Din mos e zien stevels en overaal ook even mitnemen”. Haarm haar Pa mit verstand aankeken. Was der abuus van, mor zol der weden.

Aanderdoags dou Haarmke ien t achterhoes was heurde ze Pa boeten mit noaber. “Dat ons Haarmke n meroakel jong trovven haar mit n goie betrekken”. “En dat Haarm hom vot kommende zodderdag veurmirreg kwam helpen toenhoaken en dat ze noamirreg wat lösse dakpannen vannijs op stee leggen zollen”. “n Best jong, en Pa zol aander week votdoadelk even bie woningbaauwverainen laangs”. “Vroagen of der eerdoags nog wonens vrijkommen”.

“Haarm en Haarmke, t heurde hom wel goud tou”.