Sauzen

Terwiel de vraauw in t rond kikt in koamer, zegt ze: “Ik bin eigelk wel oetkeken op de kleuren van de muren.” “Oh god …”, denk ik, “doar goan we weer….” “Moust ais luustern mienjong”, zegt ze, “doe bist eerdoags ja twai weke vrij. Kinst den muren nait even sauzen?”
“Ach”, perbaaier ik nog, “het zit der ja nog mor n poar joar op en der wordt nait rookt. t
Is ja nog goud.”
“Joa”, gait ze deur, “mor dai kleur het mie van t begun oaf al tegenstoan,ik zal mörgen ais noar de winkel goan om alvast saus op te hoalen.”
“Ach”, docht ik, “het binnen ja ook mor n poar muurtjes, doar bin ik in ain dag mit schier.”
n Poar doagen loater dou ik in hoes kwam van t waark, zag ik t al stoan, n grode emmer muursaus en eh….schuurpepier en gewone vaarf en kwasten en grondvaarf en n flèze tapentien.
“Wat nou?” vroag ik zo onschuldeg meugelk, “gaven ze de boudel vot ofzo bie de vaarfwinkel?”
“Nou, kiek”, zegt ze, “op de mure krieg ik nou n aandere kleur en dìn pazen de kezienen der nait meer bie, dus dai mouten ook even overstreken worden en wie hebben boudel dìn ja toch al op kop stoan.”

n Poar doage loater was t dìn zo wied. Poestend en stènend, woapend mit kwast en roller, begon ik aan mien karwaai. As der wat op de wereld is woar ik n hekel aan heb, is t wel sauzen… Ik kin dat ook nait ,as ik aander minsen dat doun zai zunder ain sputtertje op de grond, vroag ik mie oaf hou ze t veurnander kriegen. Bie mie lopt de saus de maauwen in en tou boksempiepe weer oet… Ik dou nait aans as mit n swienhondje de vlouer weer schoonmoaken….Noa n dag of vief van vaarven en graimen haar ik de put der toch oet en ik mout tougeven de koamer zag der weer fris en schoon oet.
Dou wie dìn soavends de meubels weer op stee haren, was ik ja schier tevreden mit t eindresultoat en docht nog n dag of wat van mien vekaansie te genieten. Niks was minder woar, lu…..
“Vinst ook nait dat dai donker aiken meubels van ons aiglieks nait meer van dizze tied binnen?” vragt ze. “Ik goa ducht mie ais even mit de hond sjaauwen…” perbaaier ik van onderwaarp te veraandern.
“Doe moust mörgen onze stoulen, toavels en kasten mor ais op t internet te koop aanbaiden”, zegt ze, “en dìn goan wie nije meubels hoalen. Wie hebben geld genog op spoarrekening en aans gaait regeern der mor mit strieken.”
Tja, dat willen we ja ook nait , dus haar ik aanderdoags mit mien digitoale fototoustel dai ik van kinder op verjoardag had haar, ale donker aiken meubels derop knipt. Dou bin ik achter de kompjoeter kropen en heb op Marktploats de meubels te koop aanboden. Intied dat olle meubels op internet stonnen te pronken ,wuir ik deur de vraauw van de aine winkel noar de aandere sleept en haar ik zoveul stoulen, toavels en kasten zain dat ik mie der gain road meer mit wus. Wie wazzen al n poar doage bezeg en haren intied al n hail ènde meubels verkocht… Om nog n beetje lekker te zitten, haren wie ons toenstoulen mor in koamer zet. Oetendelk was mien vraauw tevreden mit heur keuze en de weke derop werden der oet ale houken van de pervinzie stoulen, toavels, n bankstel en kasten bezörgd. Dou alles op stee ston, was mien vekaansie oflopen en was ik blied dat ik weer aan t waark kon, zodat ik eindelk weer n beetje rust kreeg. Moroal van dit verhoal is: “Lu, as vraauwen mit saus in hoes kommen, dìn kin dat mor zo oet de klaauwen lopen en veur dat je t waiten, hebben je t haile huus op kop stoan.”