Ruumte
“Wel goit mit?? Ikke, ikke, mag de slee ook mit? Goist doe ons trekken?”
De kinder vlaigen balderachteg om mekoar tou, nog even wachten op mie, heur oma, omdat dij nog n daze en handsen mot pakken en t mobieltje vanzulf.
En den noar t bos, t Metbrouk , woar de snij en de riep op de boomtakken een biezunder landschop zain loaten. Ik trek n lege slee achter mie aan omreden de kinder hinneweer birzen deur de frizze snij. Ze scheppen mit baide handen zoveul snij as ze kinnen en geven zuk zulf n snijdoes.
t Lieken wel snijkerels en ze schattern t oet. Snij wil goud plakken en ik moak gaauw n snijbale en gooi roak tegen Fedde. Dij is der even beduust van mor is rad, moakt zulf ook aine en gooit snijbale trugge noar mie. Oma het t circus aan t sirreln en ook lutje Sepp loat zuk nait kennen en zo hebben wie t snijbaaltjen ommaans. t Liekt sikkom n slagveld mit dij twij jonkjes en n oma dij hier groag aan mit dut. Wie stubben ons ôf. De jongens goan op de slee zitten en ik trek heur wieder de widde ruumte deur. n Ruumte dij ook vuld wordt deur strompels dij de slee tegenwaarken. n Ruumte mit takken dij zuk onder de snij verkroepen.
t Begunt vannijs te snijen en zo as dij vlokken dwarreln, dwarreln ook mien gedachten hinneweer. Zo as n snijvlokke bestoat oet ontelboar veul kristallen dij bie mekoar heuren en mekoar vasthollen, zo bestoan mien gedachten oet ontelboar veul herinners aan aine dij nait meer bie mie is mor bie mie heurt en mie loat vuilen dak ook op dizze plek vasthollen wor. n Wonderlieke ervoaren op dizze plek, in dizze ruumte.
Bie leutjen kriegen de jonkjes op de slee weer proatjes. Ik heur ze onder mekoar over opa proaten, dij t vast wel mooi vonden har bie heur in de snij, mor…hij het ons vast wel zain…
Zo as de snij blieft plakken blieven onze herinners ook plakken. Doezendenain taikens deur klaine en grode dingen. Lösloaten dut piene mor geft touglieks ook kracht. Zo as de netuur zuk herstelt noa n strenge winter. Soms liekt, of de daaier, de bloumkes en t gruin te veul te lieden hadden mor bie de eerste zunnestroalen in t veujoar bluit alles weer op. Lösloaten van zörgen geft ruumte in de kop en vuilt net zo ast ofstubben van de snij van onze jazzen. Dij widde ruumte het ons doar goud bie holpen.
Daarde pries Pervinzioale Schriefwedstried 2025 (red.)
