Ruumte

As je goud over de ruumte noa denkn goan,
Kom je sums veur grode verrassns te stoan,
Der is genog ruumte veur oons alln,
Mor der wordt voak over dizze ruumte valln,
Zo moutn der veule wiend en zunnepaarkn kommn,
En wie as gewone burgers, kinn dit nait veurkommn,
De burocroatie, dai bedenkt en voert t uut,
Ook aal is t nog zo krom, t is heur besluut,
Mor as ik deur de grode wiede ruumte fiets,
Mit de wiend om mie tou, ontbrekt mie der niets,
De mooie gruinlandn, mit de koubaistn der in,
Dat geft ruumte en rust en mie weer veul zin,
Den kiek ik nait noar de veule wiend en zunnepaarkn,
Mor kin ik genottern van de netuur en an mien gezondhaid waarkn,
Kiekn nar de veule vogels en aandere daier, dai veurbie kommn,
N’ree, raiger, ooievoar, buizerd of n mooie specht, dai loatn die van geluk verstommn,
In t Grunnegerlaand is volgns mie nog ruumte zat te ontdekkn,
En der binn in dizze ruumtes, nog veule mooie plekkn,
Loatn wie doarom nait te veul over te waineg ruumte proatn,
Want ook de burocroatie, mout in de toukomst ruumte overloatn.