Rond olde scholen
Opstoan mit n lege agenda kin aanloop wezen tot n rustege dag. Gain òfsproaken op t pergram, dij die haile dag op klok kieken loaten en dij die voak al vèr vanteveuren onrusteg in hoed moaken, zörgen veur n ontspannen open van de mörgen.
As k net kraante aan kaant legd heb en mie òfvroag of t al tied is veur mien eerste kop kovvie, wordt der vezichies op koamerdeur klopt. k Roup gewoontegetraauw:
‘Binnen,’ en besef, dat automatismes n levenslaank automatismes blieven.
t Is Ilse, dij mien mörgenrust versteurt. Zai glopt om deure. Te oordailen noar heur grote ogen en heur redelk rode konen, mout der wat aargs beurd wezen en in sneltraainvoart schaiten mie de maist vervelende gedachten deur de kop. k Wacht even òf en noa n daipe zucht, heur k heur zuchten:
‘Ik moet vanmorgen om kwart over negen naar bloedprikken.’
Ain blik op klokke vertelt mie, t is ain menuut over negen. Schounen stoan nog onder toavel en twij menuten loater loop ik mit oldste klaaindochter en roeg hoar op de kop noar d’auto. Opa staait aaltied op stand stand-by.
Onderwegens krieg k t verhoal van heur onverwachte overvaal te heuren. Zai het wel de wekker zet, mor dij is nait òflopen. Denkt, dat zai d’oavend der veur heur pa wel verteld van heur prikòfsproak, mor wait dat nait recht zeker.
‘Moakt nait oet, k was ja toch wakker.’
Noa n körte stilte, vragt zai:
‘Weet je waar je moet zijn?’
Joazeker wait ik dat.
‘In d’olde SBHS toch,’ vroag ik nog veur zekerhaid.
Zai kin zok rusteg vervoaren loaten en mit n haalf oog noar rechts zai ik, zai zit al te wachten op mien verhoal. Ik heb mor n lichte stöt in de rogge neudeg.
‘Jij hebt daar vroeger nog een jaar gewerkt, hè,’ is genog aanlaaiden om mien verhoal oet schooljoar ‘78/’79 nog ais lichies over te doun.
n Biezunder schooljoar, omdat onze Scheepstroaschool òfbroken wuir om ploats te moaken veur nijbaauw. Mit noodgebaauwen op t plaain van technische school en twij hoogste klazzen in t grote stainen gebaauw, tussen aal dij grote bungels, was t best wel n spesioal joar.
As k auto om dattien over negen parkeerploatse opdraai, mout ik concluderen, der is niks van t olde schoolgebaauw overbleven. Nait van boeten, ook nait van binnen.
Ilse is zo kloar. Körte tied op wachtstoultje het veul herinnerns bovenbrocht en ik heb mie in de stilte van wachtkoamer al veurnomen, k wil olde beelden van dat joar op dia en foto wel ais teroggezain.
Op terograais noar hoes stel ik veur n klaaine omweg te moaken deur mien olde buurten. Spoorstroat-Kieldaip. Linkerkaant Erasmusweg is aal nijbaauw, rechts is t bie t olde bleven. k Wil Ilse der nait te veul mit vervelen, mor bie n bult hoezen wait ik nog persies woar wel woonde. Gedachtenvlucht is oorzoak, dat ik nait mit mien verstand bie de echte wereld wezen kin. Tot t mement, dat Ilse, schienboar zo mor oet t niks noast mie begunt te wuppen op stoule en ropt:
‘We zijn net door een Google Street-View auto gefilmd.’
Ook al haar k zo’n auto nog nooit zain, t was mie so-wie-so dus kompleet ontgoan.
‘t Binnen toch ook wel utersten, woar k mit konfrontaaird wor,’ besef ik.
Wie binnen baaiden fotogroaf. Allewel. Mien olde dia’s heuren bie n vergeten wereld en binnen nait te vergelieken mit heur moderne camera’s.
t Ommetje deur de buurte het verder waineg nijs opleverd. t Daipe gat, woar ooit mien legere schoule stoan het, is nog aaltied n daip gat. De schoakel noar t verleden van 45 joar leden duurt, veur de duur van t veurbierieden, meschain tien tellen en den is t weer vot en goan wie over tot de orde van de dag.
Poetsen!
Poetsen??
Joa, al wekenlaank stond in onze agenda: auto poetsen. t Was hoogneudeg, mor t komt der voak nait van, mor noa omzwaarvens deur Hoogezandster dreven heb k guster Arineke zo vèr kregen, wie goan vandoag deur de wasstroat.
t Rezeltoat is oogverblindend. Hai glimt weer as n keudel in duustern.
Woarschaauwen!
t Zel vast nait beuren, mor stel, ie verdwoalen ooit ais in Hoogezandster buurten, dij ik net beschreven heb en ie hebben Google Maps neudeg, let den nait op dij voele swaarte auto.