Roemte

Lestdoags was ik mit doagen in toeze en mien collega zee votdoadelk dat dat leeftied was. Joa, ik bin 67, wat zolt? Woarom mout ik aal oetleggen dat ik nog groag aan t waark blieven wil? t Soest mie aalgedureg deur de kop. Aal meer luu om mie tou nemen heur gemak der van en besteden tied aan socioale en nuttige zoaken woar ze oardigheid aan hebben zunder dat ze doarveur noar n boas mouten. Mien boas is krekt zo old as mien olste zeun. Ons kiender binnen allaank wazen en deur oet en n haalf joar eer is Pa oet tied kommen … femilie het mie nait meer doagelks neudig. Mien Jan keudelt wat om of mokt zich drok, net wat hom goed tou liekt. Dat is penzioun ja. Bie mie begunt dat stoadig aan meer te jeuken. Eerstdoags mout ik knup mor deurhakken. Kopschraberij dus.

Waark levert sinten op en doar kin ik schiere dingen van doun, allain, mit femilie of mit aander luu woar ik wies mit bin. En der binnen aaltied gounent dij wel wat extroa bruken kinnen. Mor t is ook weer nait zo dat k spoaren mout veur loater. As ik eerliek bin, waark ik maist om van nut te wezen en aargens bie te heuren. Van aander kaant … waarken kost wel n bult tied. Week het mor zeuven doagen en elk uur kin je mor ain keer bruken. Wil ik teveul? En kin ik dat aalmoal – nog – wel? Vannijs n week of wat op raais, voaker noar bioscoop, n concert of toneel; dieverdoatsie genogt, as je der tied veur hebben.

Wie goan ook geern – n moal of wat ien t joar as t even kin – op pad mit mien baaide swoagers en schoonzusters. Ze zeggen wel ains dat schoonfemilie de kòlde kaant is, mor veur mie vuilt dat hail waarm. Zo waren wie joaren eer mit ons zèzzen op struun aargens ien Gelderland, woar swoager ons deur n mooi old stadje laaide. Voak stoppen wie din even om op n terraske oet te poesten mit bier en wien, mor t was gain schier weer. t Wer aal duusterder en der kwam zölfs regen van. Omreden dat wie nait tot t vèl tou nat worden wollen, gingen wie der vlöt deurhìn en streken eerder deel in t restaurant woar eterij regeld was. Alle tied om eerst even op te waarmen mit haite thee. Nou is gewoon thee bestellen der aal laank nait meer bie. Ze loaten joe kaizen oet n kist vol smoakjes woar ik de maisten nog nooit van pruifd heb en dij sums ook biezundere noamen hebben. Zoveul wait ik wel, mor ik heurde der roar van op dat schoonzuster ‘beenmergthee’ bestelde. Leek mie niks tou en boetendes vrumd veur n vegetariër … Deur aal t geroezemoes haar ik t verkeerd verstoan, vanzulf. Wie hebben der smoakelijk om laagt. Doarnoa het t eten en drinken ons goud voldoan. Dou t tied was om noar hoes tou te goan, bedochten wie dat n app-groepke wel handig wezen zol. Veur korte berichtjes onder mekoar handiger nog as stroompost ja. Zodounde holden wie mekoar al joaren bie de tied met ‘appeltjes’ ien ons aigen Beenmerg app – want zó hait dij.

n Week of wat leden stuurde swoager in ‘Beenmerg’ n bericht deur over Pervinzioale schriefwedstried, mit de vroag: wél gait n poging doun? Dat leek mie wel wat tou … mor hou din? Proaten kin ik wel, dat gait ja vanzulf, mor n verhoaltje schrieven in t Grunnings is wel even aans wat. En wanneer din? Doagen binnen aaltied te kort ja. Aas ik nou mit penzioun was …

Mor waist wat? Ik heb t gewoon pebaaierd. Zo mor, op n deurdeweekse dag. Want dat penzioun, dat heb ik ondertied veurmekoar mokt. Roemte, ien mien agenda en ien mien kop, veur van alles en nog wat. Ook om meer te lezen en noar meziek te luustern. Op n spaigelploatje van Törf stait dat mooie laid op tekst van Jan Boer: Roemte. Dat liekt mie wat tou!