”Rockin Billy”
’t Was aaltied vaaste prik op vraidagoabend: Doezen, verzoameln en din noar Stad tou.
Vaaste gaang van vaaste krougen en din op ’t ênne noar ‘De Koffer’ veur dat wie op huus aan gongen en ons aigen kovver ien doken. ‘DeKoffer’ was n nachtcafé ien Oosterstroat woar aaltied wel wat meziek speulde. n Gemoudelke ofsloeten van n oabendje deursakken.
Mor op n oabend kwammen wie ook ains weer De Koffer in en dou vuil ons votdoadelk op dat de meziek aans was as aans. Vrumde dissonaairende klanken kwammen ons tegemuide.
Pianist haauwde op toetsen asof hai ze der nog vaaster ienstampen wol (bie gebrek aan hoamer en spiekers)…. Drummer haar duudlek n aandere streuming van Aambachtschoule doan. Hai streek mit kwaasten over zien potdeksels… En de bassist ston aignlieks allenneg moar te waachten tot hai der ook nog n poar dovve tonen deurhîn speulen kon.. en woarachteg, dat lokte hom ook nog zo nou en din…. En de solo’s wazzen veur de saxofonist dij doar nog ains as n gek bovenoet en deurhîn tjoedelde….
De jazz-recensent van t Nijsblad ston der kwoazie ienteressant en iengewikkeld bie te daansen. Din hai begreep t wel vanzulms… Bruier ston der mit volle verboazing noar te kieken en te luustern. Ik hong over de vleugel, aan zied van t podium, t hail spul wat verveeld te bekieken, dou bruier opains dwaars over de mînsen en de meziek hîn reerde: “Hé Gerrit, di’s nait veur ons soort jongs hè??”
Van schrik vuil t eem stil, woarnoa de muzikanten de veur ons onbegriepelke droad weer oppakten.
Dou dit experimentele getjoedel eindelk ophuil, ruip bruier: “Mooi jongs, en nôh eem ‘Rockin Billy’ van Ria Valk.”
Muzikanten keken hom meewoareg aan, vol meedlied mit dat provinsioaltje dij der hailndal niks van begreep….
