Rinus

“Wanneer kommen ze mit dij opgebloazen hamster?” vruig ik moeke.
Zai keek mie vergrèld aan en schudkòpde. “Dij opgebloazen hamster nuimen ze n cavia en komt mörn.”
“Mörn!?” zee k.
“Joa, en nou wi’k der niks meer over heuren. Ons Gittje wil dat daaierke nou ainmoal geern en ze het touzegd der goud veur te zörgen, doe hes’ doar dus haildaal niks mit verneuden. Kloar!”
“Nee, dat stinkbaist komt bie ons ien hoes en din mag ik mie doar nait aan aargern.” k Haar heurd dat t vaals weden zol. t Zol n pooske bie ons lozaaiern en ast goud ging mog mien lutje zus, heur aigen cavia kopen. Deur vloog open en Gittje kwam keuken ienrund.
“Moe, moe”, poesde ze, “k bin nuigd veur n feest bie Haarm.”
“Haarm? Dat keudeldoemke van slagter Wiekstroa?”
“Joa en haile klas gaait.”
“Wanneer?”
“Mörnoavend, van haalf zeuven tot tien.” Moeke nikkòpde en schonk t wicht n glaske liemenoade.
“Nog ain daag,” docht ik bie miezulf, “din hèvve dat röttege baist hier rondhinkelepinken en k heb t gevuil dat, as e kaans krigt, hai t haile hoesholden op kop zetten gaait.” Dij mirreg kwam de gruine Fiat 500 van taan Wopke, koggelnd en stìnnend, t aarf oprieden. t Was drij joar leden da’k heur veur t lest zain haar. Ze was niks veranerd. Nog aaltied haar ze wat weg van n heks, allain gain puntmuts op kop. t Scheelde dat ze mit auto kommen was en nait op bezzem. Gelukkeg mor, want t ding haar wel breken kind mit neefke Flip van dattien en zien viefentachteg kilo achterop. Dou ze baaident koamer ien kwammen, keek t jong mie mit zien vaarkante oelekop en drèl-ogen vaals aan. Zien ‘Harry Potter’ bril ston hom schaif op kop. k Haar t jong nog nooit lieden mogt. “Goidag,” zee taande mit stem, “wie kommen Rinus bringen.” “Rinus!?”, zeden Gittje en ik touglieks. “Joa, ons cavia”, zee taande, nog aal mit stem.
“Bin ie hom onnerwegens nait kwiet wòrren?”, vruig k hoopvol.
Taan Wopke dee net of ze mien opmaarken nait heurd haar en heur bolle vla-Flip snoefde as n peerd dij op kledder ging.
“Woarom dou je hom aingns vot?” vruig moeke.
“t Baist is duvelachteg,” begon Flip. “Eh, nou .…., hai is n bedie aigenwies,” gilpde taande der vot overhìn.

“Geef mor, din kin e mooi ien waarme koamer stoan,” zee moeke. Ze nam kooi mit ienhòld mit en zette hom noast potkaggel. As k mien zin doan haar, der ien.
“Wie hemmen vreten en stro veur hom,” zee Gittje “en ik mag hom verzörgen.” “Mooi,” zee taande,“ das dus veurnkanner. Mor wie moun der nou vot weer vandeur hur!”
Even noa tied snidderde ze mit Flip noast heur, ien heur lutje woagen mit n nuvere voart t aarf òf. Rinus zat hail kaalm ien kooi ons aan te gloepen en piepde òf en tou.

Dij oavend ging Gittje noar t feest en moeke noar vergoadern van buurtverainen. k Was allinneg thoes en keek tillevizie, dou k ienains wat piepen heurde ien houk van koamer. k Zag Rinus mit zien twij veurpootjes tegen troalies stoan. “Hòl die de kop,” zee k mit stem richten cavia, mor dou begon e nog haarder te piepen. k Zette t geluud van TV zo haard dat d’haile koamer der van trillen dee. “Kin t ook wat zaachter?” zee ienainen n stem.
Ik keek om mie tou, mor k zag gainain.
“Nee, k zit hier, ien kooi!”
Ik keek noar Rinus. “n Cavia dij proaten kin!?”
“Joa, mor k bin aiglieks gain cavia. Meschain kins’ mie nog. k Bin oom Jelle, pa van Flip en bin traauwd mit dien taan Wopke.” “Huh?” Dit kon toch nait woar weden?! Was k aan dreumen? Nee, dou k miezulf ien aarm kneep, dee t zeer.
“Dit het dien taan Wopke ommaans had. Zai het mie veranerd ien n cavia en ien dizze kooi stopt. n Zetje leden haren wie roezie over Flip en dou begunde ze ien ainen te zingen. Ik kon ja nait waiten dat ze aan swaarde teuverij dee. Mor k heb zain hou ze mie dit flikt het. Astoe mie nou terwille weden wilze, mie weer te veranern ien n mìns, din krigs’ aal mien geld.”
Nou haar k pa en moeke n moal proaten heurd over oom Jelle, dij n hail bult geld hemmen zol.
“Ik, aal t geld van oom Jelle?”
“Doe dreums doch wel es van n mooi en riek leven? Nooit weer noar schoul, nooit gain hoeswaark weer en de mooiste wichter veur t oetzuiken!” zee e.
Dat klonk mie as meziek ien d’oren. “Zeg mor wa’k doun mout,” zee k tegen oom Jelle ien kooi.
Hai gaf mie t resept da’k veur hom kloarmoaken zol.
“Hai laiver as ik,” docht ik, dou k t smereg goudje ien kooi van Rinus …. eh …. oom Jelle zet haar. Hai spinvoutjede der noar tou en sluig t tjoeksel kokhaalzend achterover. Dou laip e te kooi oet en ging veur mie stoan. k Zag dadde hail langsoam veranerde. Dreumde ik din toch? Mor nee, dou ‘k mie nog es ien aarm kneep, dee t nog aal zeer. Oom Jelle, doar k aaltied van docht haar dadde zo mor op n daag stiltjes vertrokken was, ston stoef veur mie, kort swaart stiekelhoar en bòzzel op bovenlip..
“Slim bedankt mien jong. Mor k zel nou eerst dien wens ien vervullen goan loaten,
veurda’k mie vreken goa op dien taan Wopke.”
Ien keuken gaf e mie n beker en vruig mie inhòld doarvan op te zoepen. k Juig t ien ain sloek deur t haalsgat. Doarbie prevelde hai hail zaacht ain of aner spreuk dij k nait verstoan kon.
“Ankom naacht gaait t waarken,” zee oom Jelle. “Van mörn of zel dien levent veur aaltied veranern.”
Dou laip e te deur oet en luit mie allinneg achter. k Vuilde mie hail muid wòrren.

Aner mörn bleef ik, zo as aal zotterdoagen, wat laanger op bèr. k Heurde stemmen. t Was moeke dij mie raip.
“Berend, woar bizze!”
“Op bèr, woar aans,” raip k, mor ze heurde mie nait.
k Dee gain muite meer om nog n moal te roupen.
“Hier is e nait,” heurde ik Gittje zeggen.
Radde voutstappen kwammen over trappen. Even loater stak Gittje kop om houk van mien sloapkoamerdeur. “Moe, moe,” raip ze, “kom gaauw, Rinus ligt op Berend zien bèr!” “Gatver!” zee ik en schoof wat op zied. Ienainen vuilde ik twij hannen om mie tou. k Wer optild.
“Hai is echt laif,” zee Gittje, dou ze mie aaide.
“Woar is dat dekselze jong toch,” heurde ik moeke zeggen.
Gittje von t ducht mie nait zo slim da’k vot was, want ze laip mit mie op aarm noar hoeskoamer. k Snapde der haildaal niks meer van. Mor dou mos k ienainen denken aan oom Jelle. Wat haar e ook nog mor weer zegd: ‘n mooi en riek leven?’ Oh nee!! Van dij daag of leef k ien n kooi noast potkaggel tussen stro en mout mie ien leven hòlden mit caviavreten. Moeke en Gittje binnen nog aal noar mie op zuik.