Raigers

Wie hebben al joarn een toentje op Toenwieck, volkstoentjes, nog nait zo lang leden was der Toenwiecker, met ’n viever woar nogal wat vissen in zwommen. Best gloepens dure vissen, jong, mor goud elk zien oavontuur naitwoar?
En as je mooie toene hebn, wil je ook mooie viever en viever zunder vizzen is ja ook niks.

Duurde nait laang of Raigers wizzen der van en vongen ze der oet. Zaln wel docht hebben WEEVA diz moal veur ons.
’t Was net as in Amsterdam woor raigers bie touristen de lekkerste hering votsnapten as zai ze net hom boven de mond hailn. En zo wer hier de viever ook leeg hoalt.

Adviezen kwamen der genog.
Strepen zilver papier, bulde spaigelploatjes neerhongen te bengeln, huilp nait, netten der overhen spannen huilp ook nait.
Door moz wat op vonnen worren. Aal gauw was der instaloatie oetvonnen om raigers nat te spuiten. Nou ja, ’n gazonsproeier dai ombouwd was.
Dat ging zo, ze haarn de spuitinsteloate neerzet en vot as der dan ‘n Raiger lande was der bewegen en ging de bewegingsmélder over en spoot de instelloatie een beste batse woater zodat raiger drief deur nat wer en dat zol ofschrikken en nait weer kwam. Ten minste dat was bedouln. Oft ooit gebeurt is wait ‘k nait.
Ik wait nait of raigers schrokken bennen mor aigenoar wel.
Aigenoar was e evm zien aign instelloatie vergeten en kwam sjompie nat thoes.
“Verekte raigers”, voeterde hoi.
Mor der was een vervolg. Der was aine dai beweerde dat as je een kunstraiger neerzette der gain twaide kwam. Kunstraiger kocht en op slootwaale ploatst.
Promt waarn al Toenwieckers dai de aigenoar ruipn:
“Der stat weer raiger op de loer her!”
Nou was dat woar en nait woar, Raiger dai der an kwam vlaign laande en luip noar kunstraiger tou en ston gewoon te schoedeln tegen kunstraiger an. Ze waarn dikke vrunden. ‘k Wait nait of ze soamen vissie nomen hebben.

Kunstraiger het ook nog op dam in viever stoan. Mor was toun op ains vot, “Verek” zee aigenoar “Mien kunstraiger is vot”. En as haalve wilde vloog hoi der op of, bie slootwaale langs grammietereg, woor was zien votjoagraiger blevm.

In zo’n toustand moak je gauw misstap.
Ain misstap was genog en belaande op kop in sloot.
Hoi kwam thoes met kreus op kop en drief deur nat.
Zien vrouw keek hom ais an en zee: “Wat hest doe nou weer”,
“Raiger was vot.” Zee e met vergreld gezichtte.
“Wat mankeerd die nou, eerst benst ze an verjoagn en nou zitst der achteran om dat e vot is?” “Benst ook nait zuver wel.”

Wel was nou de inteligentste raiger of viever bezitter?