Poters

Nog even en din kinnen wie weer de bluiende eerappelvelden zain. Mooi is dat as zo’n lap laand in blui staait en der ligt zo’n blaauwe of widde gloed overhen. Krek zo mooi as de bollenvelden in t Westen. As ik bie zo’n kaampe eerappels stoa, din mout ik, hou gek t ook klinkt, aaltied in miezulms lagen, omreden mie dat dut herinnern aan dou ik zo’n vieftien joar ôld was. Joe worren nijsgiereg……
.
t Was op n zotterdagnommerdag nog vroug in t veujoar, dou mien voader tegen mie zee: “Goa doe even noar boer Jansen om vief kilo vrouge pooteerappels. Mor denk derom dat ze nait te dik binnen en steveg in de schil zitten. Ast der weer bist, goan wie ze soamen even in de riege zetten”. Zo luip ik noar boer Jansen, n poar honderd meter bie oons vandoan. Eerlieks zegd von ik dit gain vervelende bosschop. Boer Jansen haar n dochter, sikkom n joar older as ik, zat op dezulfde schoul, allain n klas hoger. t Was n aibels mooi wicht von ik, mor ik mout der votdoadelk biezeggen, ik haar gain “Anschluss” bie heur. Dat nam nait weg dat zai t aankieken meer as weerd was. En nou ik n bosschop haar, was dat n goie reden om dicht bie heur te kommen. Opgewekt kwam ik op deel van boerderij en dou roupen van: “Is hier volk ?” Gain antwoord. Ik verder noar t veurend en weer roupen: “Is hier volk ?” Weer gain reaksie. Din mor deur t kaarnhoes noar achterkoamer wat touglieks keuken was. En dou ik doarvan deur opendee………..wel ston doar…….????
Juust t wicht van zestien joar ! Dat mooie wicht van Jansen !
Mor wat ik ook zag, dat zai zok aan t wassen was, de grode zotterdagse beurt zel k mor zeggen. En hou trof ik heur doar………….? Krek……..in volledeg Evakostuum !

Mien laive tied….ik mos pooteerappels hoalen en ik kreeg dit op de koop tou. Mor t wicht zag mie ook direct en ze luit mie n gil, woarvan joe de trommelvliezen zowat scheurden. Ze trok toavelklaid van toavel en sluig dat om heur tou. Mor op toavel ston nog hail wat diggelwaark en mit dat zai t klaid der oafgrisde, wuir dat echte diggelwaark………n keboal nait te zuneg. Veur dat ain van oons baaiden ook mor wat zeggen kon, vloog der n aandere deur open en doar ston heur voader, boer Jansen. Hai zag votdoadelk wat veur taffereel der in zien keuken ploats haar en hai veraanderde in ainmoal as n kou mit kopzaikte dij zok aan t opbloazen was.
“Doe bliksemse snötneuze”, begon hai te briezen, “wolst doe mien dochter wat aandoun ?” t Ainegste wat ik der oetbrengen kon was:
“Poters !”
“Poters”, brulde Jansen, “ik zel die potern !” en mit dat hai dat zee, pakde hai pook bie kaggel vandoan en veur dat ik der op verdocht was, kreeg ik mie toch een fleer veur de kont, ik wos van schrik nait hou zeer of dat dee. Mor ik haar wel t benul de twijde slag nait oaf te wachten en heb , ducht mie, van mien levensdoagen nooit haarder runt as dou.
“Dat gong gaauw jong…en woar binnen de poters ?” vruig mien voader dou k weer thoes was. k Heb hom t verloop van mien bosschop verteld. Hai zee niks……..draaide zok om en gong vot.
Dik haalf uur loater haar hai vief kilo poters, bie boer Hoan vot aan aandere kaant van t dorp.

“Moutst aan loop blieven jong”, zee e dou wie de pooteerappels in de riege deden. “Zitten zel eerste tied wel stoer veur die wezen, mor………….” en dou kwam der hail fientjes achteraan: “doe hest vandoage meer netuur zain as allain mor eerappellaand !”
Kiek, doarom laag ik aaltied in miezulms as ik bie zo’n kaampe eerappels stoa. Zitten dou ik der nooit bie, de reden doarvan zel joe dudelk wezen, mor touglieks denk ik aaltied: “Wat is de netuur toch mooi !”