Pols kepot (2)

Kloas haar letste doagen fietsen mit ain haand al nuver onder knij kregen. Op en oafstappen lukde hom ook al.
Op schoul hadden kinder eerst wel even opkeken. Ie zain ja ook nait doaglieks n jong mit n gruine aarm.

Mor t nije was der al vlöt oaf. Kloas haar aiglieks gain pien meer, moar hai begon dat gips knap lasteg te vinden.
“Ik hoop moar dat mien pols mörgen beter is as wie noar stad goan”.
“Dat hoop ik ook”, zee moe. Den kinst weer dien aigen klaaier aan en nait van dij polo’s. Doar is t nou ja veul te kold veur.”

Aanderdoags mos Sientje allaind noar schoul. Kloas ging mit moe in auto noar t akkedemisch.
Ze mozzen nou noar poli-kliniek. Der wazzen aander dokters en zusters. Kloas mos noar n spreekkoamer.
Doar wazzen twij dokters. Ain zee dat hai n dokter in oplaaiden was. Hai mos alles doun. De aander was al joaren laank dokter en hai huil boudel in de goaten.

De eerste wol van alles waiten. Hou of het gebeurd was, of Kloas veul pien had haar, of t gips ook goud zat.
Moar op het letst zee e: “Wie loaten eerst nog nije foto’s moaken en den beslizzen wie of der nij gips om tou mout en veur hou laank”.
Kloas vruig: “Kin t ook wezen dat der gain gips meer om mout?”.
Dokter zee: “Dat is moar n hail klaine kans dat dat zo is mienjong. Veur n akkefietje as dit staait zes tot acht week gips. Goa doe nou eerst moar noar röntgenofdailen”.

Kloas gong soamen mit moe noar röntgen tou.
Ze muiken n poar foto’s en dou weerom.
Dou Kloas opruipen wuir, was hai toch wel zenewachteg.

Dokter zee: “Pech mienjong. Krigst nij gips. t Geneest wel goud, mor breuk is nog nait staark genog om zunder gips te doun. Nij gips en over drij week zain wie n kander weer.”
Kloas was der sneu van, moar t was nait anders.

Vandoag koos Kloas veur blaauw gips. Dou t haard was konnen ze weer noar hoes.
Ze wazzen de haile mörgen en de haalve nommerdag vot west.
Sientje was nog in schoul.
“Wolst nog noar schoul, of blifst laiver thoes?”, vruig moe.
“Ik goa nou nait meer noar schoul tou. t Is nog moar ain uurje en als ik der bin nog moar n haalf uur. Dat is de muite nait.” zee Kloas.
“Din most die moar n zetje allaind vernuveren”, zee moe. “Ik heb hier nog zat waark te doun. De waske staait der nog en klaaier lopen nait vanzulf noar wasmachien”.

“Oh , mainen ie dat nou? Ik zag guster nog n boksem veurbiekommen “, zee Kloas.
“Vuilst die wel lekker? ” vruig moe.
“Ik wel”, antwoordde Kloas. “Moar boksem was nog vol. Voader zat er nog in”.
“Ach doe wiesneus, goa speulen of dou hoeswaark of zo”, zee moe.

Moe ging waske doun en Kloas luip noar boeten. Pabbe was achter schuur trekker aan t schoonspoiten.
“Zo mienjong, hest nij gips kregen?”
Kloas luit zien gips even zain. “Nog drij week en den mag t der weer oaf”.
“Nou”, mainde pabbe, “Dij tied komst ook nog wel deur, moar nou most aan kaant, anders huifst vanaovend nait in bad, din spoit ik die en de trekker nat !”

Kloas dee n poar stappen noar achter en pabbe spoot letste klaai van trekker oaf.
“Zo, nou is het tied veur thee. Kiek, doar komt Sientje ook al oet schoul”, zee pabbe.
n Poar menuten loater zaten ze in keuken bie thee en n snee kouke!