Plof
t Was in joaren viefteg, dat k ze kennen leerde.
Job en Martje.
Heur hoeske, nait aal te roem, ston aan raande van dörp.
Hai n luttje gedrongen kereltje en zai n potert van n wief.
Baide wazzen ze slim spierd.
Dat kon ook nait aans, zai dainden baide bie boer en in heur tied was dat ploetern en zwaiten. Smörgens om 6 uur der veur!
Zichten, binden, dórsen, vouers vlijen, baiten op aine zetten, plougen, eggen, cullien, ja, wat nait.
Job in de viefteg dee al mit vanoaf zien twaalfde, Martje haar eerst nog n poar joar hoesholdschoule doan om koken en naaien te leren.
Doar kon ze loater mit veuroet vonden heur ollen.
Zai hadden geliek. Veuraal dou t oorlog wuir, kwam Martje der goud mit oet.
Sokken stoppen, borstrokken braaien, boksems en hemden verstellen, nuim moar op. Mos aal noa t waark gebeuren.
Zundoags wuir der wozzen. Den zag je in t haile dorp waske op liene en op blaike.
Zeuven doage in t enne! Mout je nou ais om kommen!
Job nait minder. Noast 20 rou toene haar e nog vaaier koien en twij zwienen op t hok.
De vaaier koien veur de melk en de botter, ain zwien veur de slacht en d’aander veur t neudege geld.
Ondanks d’oorlog haren zai t goud. t Neudege was aaltied veurhanden.
In zessenvatteg wuir t oareg aans. Zai kregen n settel van belasten oet Winschoot: of zai even langs kommen wollen.
Job der hén, nait waitend, wat hom te wachten ston.
“Neemt u daar maar even plaats meneer”.
n Stief ketaaier loater: “U bent aan de beurt meneer”.
‘Wat ja bekakt’, docht Job, ‘nuimen mie aal meneer?’
“Gaat u zitten meneer” zee d’ambtenoar en dou kwam t.
“Wij kregen te horen, dat u koeien houdt?”
“Joa”.
“Wat doet u daarmee?”
“Vouern en melken vanzulfs”, zee Job.
In gedachten dochde: ‘bis t toch nait onneuzel?’
“Dat begrijp ik, maar wat doet u met het geld wat u voor de melk beurt?”
“Geld?”, koien geven gain geld!”
“Maar u verkoopt toch wel melk?”
“Nee!”
“U wilt me toch niet vertellen, dat u dat allemaal zelf nuttigt?”
“Nee, swienen kriegen der ook van”, zee Job, dij deur aal dat gevroag toch wel wat onrusteg wuir.
“Heeft u geen spaarbankboekje?”
“Wat is dat?” vruig Job dreuge.
“U weet niet wat een spaarbankboekje is?”
“Nee!”
Ambtenoar trok n loa open en huil Job n mooi zwaart boukje veur.
“Dit is een spaarbankboekje. Daar zet men geld op en dan krijgt men van de bank rente.”
“n Mooi boukje, hebben aarbaiders dij ook?”
“U kunt gaan meneer!” was t nog ainegste wat ambtenoar zee en Job het der nooit meer wat van heurd…
n Joar loater op n zundagmiddag zee e opains: “k Wil mie n plof kopen.”
“Woarveur?” wol Martje waiten.
“k Wor aal stiever en strammer en den huif k nait trappen”
“Wat kost zo’n ding wel nait? k vindt t nait neudeg” zee Martje mieterg.
“Haarm en Jantje en Gittje en Gerrit hebben ook aine en zai bennen der meroakels over te broeken” perbaarde Job t op n aander toer.
“Doe most t waiten, veur mie huift t nait”.
Kloar was t. Moandags sprong Job op fietse en n uur loater vloog e noar hoes, dit mos Martje votdoadlieks zain!
“Wat ja n dik ding!'”
n Zundapp mit drij versnellens, mit n dubbeld zoadel; “kinnen wie baide op.”
“Leufst toch nait…” sputterde Martje, moar Job haar hom al keerd en zee: “Nait baange wezen, stap op!”
“Martje bedocht zok nog ais, moar zai haar Gittje ook al bie Gerrit achterop zain en verdriestte zôk.
“Zits t goud? Hol mie moar omzied.”
Martje sluig d’aarms om hom tou en zee: “kloar!”
Job trapte hom aan, zedde hom in d’eerste, gaf gas en…
t Veurrad ging omhoog en PLOF!!!, doar lag t hail spul tegen t hoes.
“Hes t die zeer doan?” vruig Job benaauwd!
“Vaalt tou, moar zo kin t nait!”
“Nee, perbaar doe t ais.”
“Ik?, kons t wel nait wie wezen!”
“Ben ik ook nait, moar t liekt mie beter!”
Noa nog wat oarzeln bedocht ze zôk, stapte veur op en zee: “tou den moar”.
t Gong meroakel. Twijde versnellen haar ze in t begun nog wat muite mit, moar op trograaize haar ze alles goud in de smiezen.
Job haar der gain muite mit, dat e achterop zat. Ook nait as buren hom voak beschimpten as kwoajong bie moeke achter op plof.
Hai haar der vrede mit. t Was naist aans.
In stilte genoot e wel as n kwoajong!
