Ping pong
Sunt n haalf joar bin k lid van ping-pong verainen op dörp. Nait groot, mor ook gain schietverainentje.
Aine van dattien in n dezien.
Hou bedoulst?
Dattiende lid let zok nooit zain. Dat hai vrijdag op t joarlieks potverterensfeestje in ‘Rozentoene’wel aanwezeg was, is n taiken, hai is ons nait vergeten.
Vanòf mien hoes in Kiel-Windeweer is t mor n hoanetree. Da’s de reden, dat ik elk aanbod om mit te rieden òfsloagen heb. Ik moak der gain drokte om, kom net as op tennisoavends gewoon op fietse.
Ook al bin k nait kòlderg in hoed, as k om kwart over zèzze miezulf goud inpak, krigt t òfschaaid onverwacht oetstel.
‘Hest dien telefoon ook bie die?’
Vroagtaiken heurt as n oetrouptaiken en biebeheurende zin kin k wel dreumen:
‘Stel die veur, dat ……..’
t Binnen voak lastige diskuzzies en ik vertrek zunder. Wat kin der ook beuren, k goa de wereld ja nait oet.
k Bin persies op tied om veurzitter Bert zien openswoord mit te kriegen. Spesioal veur Valentijnsdag het hai veur ‘onze’ drij vraauwlu n boske tulpen versierd en wìnst elkenain smoakelk eten.
Hongerlappen binnen t. Kold binnen, nog mor net ain hap oet mien eerste pilsje nomen, stoan zai noa Berts wìns al mantje aan mantje over volle bakken bogen om zok n bord vol Chinees lekkers op te scheppen.
Zo begunt overbuurman Menno mit n bord vol Hollandse frieten en n stok of wat ondudelke frituurtjes te bikseln. Nijsgierege ogen van zien buurvraauw Dianne binnen t begun van n biezundere over-en-weer gesprek.
‘Genoat?’
‘Nee,’ schrikt Menno zichtboar, ‘zai hebben t mie as vegetarisch gerecht aanbevolen.’
t Geft n bult kommootsie. Menno is sikkom al n levenslaank overtuugd vegetariër en dat is dus al haile laank. Menno doodongelokkeg, het gelokkeg aanderkaant buurman Haarm, dij veur n poar jewailtjes oet de zee nog wel n plekje vrij het.
Om haalf tiene rie k mit n kovver vol verhoalen in rogtazze weer op hoes aan. Arineke het zok ook niks verveeld.
‘k Heb bezuik had van Ilse en Sem-vrund,’ zegt zai mit n onderdrokte laag.
Op t oog veurspèlt zo’n gezichtsoetdrokken nait veul gouds. t Duurt den ook nait laank dat t verhoal lös komt. Zai hebben t, as soamenspanners tegen t kwoad, mit heur drijent over mien staarke weerzin tegen t doaglieks gebroek van mobieltjes had.
‘Hebt u nog een reservesleutel van zijn fiets,’ het Sem, as boaske van t kwoadoardeg trio n plan oetdocht.
Zai zollen mie, ongeleuvege Thomas, wel ais de les lezen. Mit n twijde sleudel mien fietse stelen, den zol k deurhebben, wat t betaikent as je zunder telefoon van hoes goan. Zo worden je dus onderwaarp en tougelieks liedend veurwaarp in n duvels plan. Mit zokse vrunden hè’je gain vijanden meer neudeg.
t Is aal mit n sister òflopen, omdat reserve-sleudel – dat klaain gehaimpje duurf k nou wel veur oetkommen – aargens ( te ) goud opbörgen was.
t Is n roare wereld, dij zok ongemaarkt en veur mie soms veuls te snel verlust in nije oetvindens.
k Vroag mie vandoage in alle eernseghaid òf op welke mementen in mien leven ik n mobieltje wel broeken kind haar.
Dij keer in ‘72, dou wie mit bus vanoet legerploats Hohne noar Nederland reden en motorpech t haile reziment soldoaten op n parkeerploats midden in West-Duutsland stoan luit. Wachten op n twijde bus kon nog wel uren duren. Kammeroad Rob en ik binnen dou liftend tot Duutse grìns kommen, mit traain oet Schanze noar Winschoot reden en op station heb k pas mien pabbe bèld om ons oet Sodom op te hoalen.
Of dou aargens midden 70- er joaren, onderweg van Arnhem noar Pekel n staine veurroet van onze Simca 1000 in doezend bietjes verkrummelde en der gain gerazie te vinden was? Wie hebben t mit open roete en thoes n flinke Berenburger ook red.
Nee, k huif nait alle doagen aan t snoer te liggen. Mìnsen mouten ook nait elke menuut van de dag aanstoan. t Moakt heur onrusteg, alles mout votdoadelk besproken en oplöst worden.
Ping-pong moatschoppij.
Ik mis de tied, dast wel ais rusteg achter n leeg vel pepier zitten gingst en n braif schreefst. k Wait van miezulf nait ais meer, hou laank t leden is, dat ik dát doan heb.
