Pekelderdaip

Foto: Ben Doedens. Pekelderdaip bie Van Weringsklap.

Ik kom nait zo voak meer in mien
geboortedörp Ol Pekel.
n Poar moal in t joar bezuik ik n
schoolkammeroad dij doar nog woont.
t Kost mie oltied weer muite om zien huus
te vinden.
Vanzulf is in Pekel net as in de maiste
dörpen veul veraanderd moar de
Wedderklappe ligt gelukkeg nog op zulfde
stee en den is t nait ver meer.
Luu, dei net as ik Pekel van vattig joar
leden nog in t geheugen hebben, zuiken
wel vergees noar de “Veendiek,” t Smaal
Padje” of “t Klain Draaigie”.
En om bie mien geboortehuus aan de
Komnijsterwieke te kommen, mos k over
t daip, mor ik kon de “Albionsbatte”
naargens vinden. “Den mor over
“d’ Hoanekamp”, docht ik. Mor ook dat
lukte nait. En k wos toch sekuur woar dij
vrouger lagen, want t daip ligt der nog net
zo.
Vroag mie nait hou k der toch kommen
bin, want dat wait ik zulf ook nait meer. En
Komnijsterwieke is ol lang gain wieke
meer.
In de joaren sesteg was “veruutgang”
belangrieker dan eerbied veur t verleden
En t dichtgooien van de wieken heurde
doar schienboar ook bie.
T Liekt nou wel of t daip zien aarms en
bainen verloren het.
Daip mit de wieken wazzen vrouger de
slagoaders van t dörp.
In tied van vervening hebben proamen mit
peerden derveur de törf zo òfvoerd
Toun der gain veen meer was, kwammen
in Oale Pekel de febrieken.
t Was veuraal de stroketon, woar de
maiste manlu heur brood in verdainden.
Dat t daip n open riool wui, was de pries
dij doarveur betoald worden mos.
Mor zelfs de aargste stank roek je op t lèst
nait meer, want stank was waark.
Dat kon je wel zain aan de stroschepen dij
deur t wotter gleden
En uut mien kindertied is mie biebleven,
dat vies wotter ook zien mooie kaanten
haar.
Zo gingen wie soms goud in t wotter
reukeln en smeten der n brandend stuk
pepier in. t Was den net of je t gasstel
aanstoken haren, mooie blaauwe
vlammen op de graauwe schoemloage.
t Was vanzulf verboden, want de
stroschepen in t daip wollen ook wel
branden. Mor ja, olles wat nait mag is
spannend veur kinder.
En as t veul regend haar, was t feest, den
gingen de sluuzen in Neie Pekel open om
de wotterstand noar beneden te brengen.
De vissen dij mitloosd wuien, kwammen in
t zwaarte wotter van Ol Pekel al gaauw
boven zwemmen.
Mit n schepnetje van n olle kouze van moe
gingen we bie t daip langs om viskes te
vangen. Ainmoal is ’t mis goan. k Haar mie
te wied op de staiger bie d’Albion woagd
en toun n grote jong mie veurbie wol,
schoot ik op de kop in t stinkende schoem.
n Poar weken loater kreeg ik n zaikte dij
nait in dokter Boswiek zien boukje
veurkwam. Ik ging noar t zaikenhuus en
kreeg n apaart koamertje, omdat ze
dochten dat et besmettelk was. Ze binnen
der nooit achterkommen wat t wèst is
t Voele wotter en de rötten dij der in
zwommen hebben der vast mit te moaken
had.
k Heb t gelukkeg overleefd, mor oltied is
mie biebleven, hou doar onder wotter mien
achtjoarege leven in n flits aan mie
veurbieging. Mien eerste videoclip, bedenk
ik nou.
Tegenwoordig zitten der mensen mit n
hengeltje te vissen langs daip en nait meer
mit n schepnetje. De febrieken hebben
heur tied had. t Wotter is schoon en de
batten en klappen binnen nuver
restaureerd. De maisten binnen doar
bliede om
Mor toch, as k noar dat mooie
opgekalefoaterde daip kiek, krieg ik t
gevuil dat der wat nait klopt. Op n enkel
luxe jacht noa, zai k gain boten meer
voaren.
Schoon, mor dood !
t Dut mie denken aan n olle buurman dij
noa t overlieden zien allozie mit
kreeg in de kiste. n Mooi idee veur de
noaste femilie.
Mor wat mout je mit n allozie as je uut de
tied binnen.