Peerdespul aan de Vonksloane
Dit verhoal speult zig of op n zundagmörgen t is aln pooske leden, de juuste mennersum ben k kwiet. De oavend veur de bewuste zundag zat ik thoes mit twai kammeroaden te teuten over van alles en nog wat. Of en tou n stoere onderwaarp, poletiek b.v. en om reden dat wie t nait overal over ains wazen ging t of en tou slim eer. Oapeneuten, stukje keeze, smeerseltje op n krekketje, wientje om de keel te smeren. Toun elk zien nust op zugt har was t half twai. Mit de gedachte lekker oetsloapen veul k mit n tevreden geveul in sloap. Daip onder mien dekbér wui k wakker en mien klokje wees zeuven uur dattig aan. Ik heurde onregelmötig geplof: eefkes stil, plof plof. Welke kounavel duuft mie vroug in zundagmörgen wakker te moaken, trok dekbér omhoog en prebaaide de sloap weer te pakken. Eefkes loater, hail vlakbie, plof, plof. K wui vergreld, schoevelde mie mit kladden in de ogen noar de kaant van berre trok gedien open. Wer k op ooghoogte op 50 centimeter ofstand aanloerd deur twai grode peerdeogen. Zie bleven mor loeren, stomverboasd loerde ik weerom, was dit tan? Sekonden loater nog twai peerderogen k was kloarwakker. Taun k goud keek, mien oetzigt wur belemmert deur twai peerdelichoamen, ston dr nog aine mien gras te kört wieken. Over de Vonksloane runden van links, noar rechts en aansom nog n stuk of wat. Noar n poar menuten zee mien gevuil, Jan drov, noar de buren, geliektiedeg, zundagmörgen hadstikke vroug gain hond bie pad, loat ze mor zie hebben de ruumte. Ik schoevelde mie weer noar mien waarm plekje en vuil in sloap mit n prettig gevuil, peerden dei mien hoimstee bewoaken. S mörgens aan keukentoafel, kedetje aan t smeren, zat eem verder n enkbiegel zug tegoud doun aan streng oapeneuten. “Mien kammeroaden waarden dr al vandeur”, docht ik, eevkes boeten kieken, was t dreum? Mien bloikveldje was orrig schier körtwiekt, mien schiere potstoule dei doar ston lag in groezelementen, beultje peerdekörrels lag dr ook, k har nait dreumt. Trug noar de kovvie, kedetje en Grunniger kraant.
