Open kooi

Ien buten ien e tuun gijt n jonkje op ien t spel
as mussen die heur wenteln ien t zaand.
Op e fiets vlugt er as n postduuf noar schoel,
an t ènne van de dag keert er weer op huus aan.

Hij leert vogelnoamen kennen, sprutters kommen
op t olle stek. Op strunerstochten zigt er wilsters
vliegen leeg over t laand, kiewieten strieken del.
Schoelboeken wiezen op aandere wegen.

Gedachten vliegen vot as kenarries uut de kooi
t open deurtje bleek van butenkaant onherkenboar.
Ien buten wezen, noar t butenlaand, t hinneweer gevlieg
wer as t aankommen en votgoan van e vogels.

Op drift en op koers schillen nkander sums weineg.
Gevoelens ien e tuus as gaanzen die niet meer
wieten of ze trekkers bennen of blievers.
Tweestried tussen hechten en veddertrekken.

Swaalfkes zitten hier tiedelek onder dak, mor
wel wiet of ze elders n onderkommen hemmen.
Tierntijntje en karrekiet baauwen keunsteg heur nust
mor of vogels n thuus hemmen, blift n roadsel.

Zeker hemmen ze gevoel veur richteng, al dan niet
met holen en nusten. t Kon wel wezen dat et bij n mins
aans leit; bijtieden zoekend en onderweegs as n pelgrum.
Miemerengen hangen ien e ruumte as n vriekel die bidt.