Op zuik noar n nij woord
Aingoal op zuik noar dat aine woord,
woarvan nog gainain t bestoan kent.
Dij in zien aigenhaid elkenain bekoort,
en woarin elk zien gevuilens herkent.
Mien daipste daipten heb ik aanboord,
en mien geest waarkde zok in t zwait.
Gain woord nog deur de gedachtenpoort.
Aal meer twievels of zo’n woord bestaait.
Zo’n woord mout toch kinnen bestoan,
ain woarin alles ligt besloten.
Dus mor wieder groaven goan,
want oet laifde is ook veul ontsproten.
