Op zien Amerikoans
Wie huiven nait veul muite te doun om de “Cimétière Américain te vinden.
Bordjes zat langs de weg ! Op de parkeerploats worden wie votdoalek op de nog vrije plekken wezen. De buzzen hebben n aigen stee. Ainmoal d’auto oet kinnen we gewoon aansloeten in n lange riege mìnsen van verschillende nationaliteiten, mor t binnen toch mainst Amerikoanen.
n Braid grindpad bringt ons deur n aibels mooi onderholden paark. Allent dij is de muite van t bekieken al weerd. As we bie de zee kommen, kiek ik even langs de rotsen noar beneden. Om doezelg van te worden. k Zol der zo al nait tegen op kinnen klimmen, loat staan dat ze mie ook nog beschaiten zollen. k Mout der nait aan denken ! Ainmoal op t kerkhof aankommen, stoan wie nog meer onder de indruk, te kieken noar de lange riegen kruzen, de mainsten mit n noam der op, mor ook gounent woar op staait dat allent “Le Dieu” wait wèl der onder ligt. Doar blief ik even langer bie stoan.
n Beetje extroa aandacht kin hier gain kwoad, liekt mie. Hier wordt n mìns wel even stil van. Den inains heuren wie deur de luudsprekers n klokkenspel. Ik stoa stomverboasd te luustern noar n melodie dij zo staark denken dut aan t Grunnens laid, dat dit gain touval wezen kin. Hebben zai t van ons stolen of wie van heur ? Wie lopen op t geluud of. Bie t veur mien gevuil toch wat te opzichtege gedenktaiken staait n groep Amerikoanse scholieren mit n poar begelaiders. Ze goan in n kringe om t monument stoan. n Leroares geft strak aan hou dat mout. As t heur noar de zin is, geft ze t woord aan n wichtje van even in de twinteg. Dij vertelt in t Engels mit n Franse tongval wat der staait te gebeuren. Drij wichtertjes mouten n bloumstuk veur t monument leggen en goan achteroetlopend weer in de kringe stoan.
Den zegt t Franse wichtje, dat ze in twij riegen stoan mouten mit t gezicht noar de begroafploats “For the national hymne”. Onder t òfspeulen van de sterren en strepen lopt de leroares as n sergeant majoor langs de riegen en dwingt letterlek en figuurlek respekt òf. De scholieren kieken strak veur zuk oet mit d’ haand op t haart. As de meziek òflopen is, zegt de ‘Française’ dat ze nog nait kloar binnen. Zie drukt op n òfstandbedainen, mor der gebeurt niks. Den holdt ze t ding wat hoger en perbaaiert t nog n moal. Nou lukt t wel. Wie heuren n geluud dat wat aan kenonschoten denken dut. Tot slot klinkt nog de “Last Post”. De schooljuffraauw dut nog n verhoal over heroes dij sturven binnen veur de United States of America, den wordt de jeugd weer vrijloaten.
De Franse mademoiselle legt de t bloumstuk weer n poar meter achteroet. De volgende groep is al in aantocht. De haile ceremonie begunt weer opnij. As dat ook weer achter de rogge is, kikt t wichtje even noar heur vriendin dij op t pad staait. Komt der nog wat ? De vriendin stekt drij vingers in de lucht. “Troisième fois ? d’Accord”. Ik zai heur even gnivveln, mor as de daarde groep arriveert, het ze t gezicht weer in de plooi en begunt weer aan heur verhoal.
Loater dij middag rieden we nog even langs Omaha Beach.
Op t terras van de ‘D-Day-bar” zitten n poar Amerikoanse knoapen achter n “Hamburger Omaha”. Bie de souvenirwinkel even verderop hebben ze zuk n echte Rangerpet kocht.
Doar kin je mit thoes kommen !
Omaha Beach,
Colleville sur Mer,
Cimétière Américain
23-6-2009
