Op loop

Zo, tannen poetst, smeer om snoet, okselvris, n schoon onnerboksem en t hoes aan kaant. In koamer kikt e nog ais rond. Joris legt kop tegen hom aan en Miekie nuzzelt heur op schoot as e zitten gaait op baank. Hai strikt ze zaacht over kop. Miekie snort en melkt mit zien pootjes. Joris legt n poot op zien bain en drukt snoet tegen zien haand.
Zeuven moand hebben zai maild en leste tied aal voaker bellen doan. Baaide al in de viefteg. ‘Het wordt tijd dat we elkaar leren kennen’, haar ze leste moal bellen zegd. ‘Ik kom zaterdagavond en blijf ook slapen. Alleen als je een logeerbed hebt.’ Aanderdoags haar e n sloapkoamerameublement koft.
En nou zit e stief van zenen op baank. As bel gaait lopt e mit slabbe knijen noar deur. Staait n hoogblonde doame in n kört rokje mit n bontjaske. Wat is ze mooi, schut t deur om hin. ‘Kon je het vinden Elisabeth,’ vragt e. ‘Natuurlijk, anders was ik hier toch niet!’ Mit n kovver op wieltjes trippelt z’in hoes. Ze draait rug noar hom tou. ‘Mijn jas graag op een knaapje.’ Hai nemt verzichteg heur jaske en snoeft ais daip. Wat rokt ze lekker. ‘Is daar de kamer?’ Ze wist noar n deur. ‘En daar het toilet? Ik kom zo wel naar de kamer.’
Hai stint, wat n laange bainen en n kört rokje. As zai in koamer komt, blift ze stokstief stoan en gilpt. ‘Ooooo, een hond! Ik ben bang van honden, doe weg dat beest!’ Hai is even haildaal riddersloagen. ‘En ook nog een vieze kat!’

Verschrikt lopt ze koamer weer oet. Miekie kikt mit grode ogen over braide rug van Joris. Hai binzelt geliek baaide noar t schuurtje. Verbiestert zitten z’hom aan te kieken. In koamer zet e meziek wat haarder bie t heuren van kraben aan deur en janken en jammern van hond. Ze wil nait meer sloapen blieven. Hai belooft heur dat e baaide zo gaauw meugelk vot dut.
Noa n poar glaskes wien krigt ze meer proats en blift wel sloapen. As loater op oavend lozaaierkoamer goudkeurd is kin e weer noar beneden. Wat n prachtege vraauw, n ploatje. Ales der op en der aan, doar boft e mor mooi mit. Hai zit nog eefkes op baank. Miekie wil nait op schoot en ligt op n klaidje. Joris blift in zien mand en glopt schaif over raand. t Is kloar, ain van collegoatjes op ketoor wil hond en kat wel. Sneu, veur zo’n ol hond van tien en n kat van elm. Meer haar ze nait zegd en hom ais goud aankeken. Ankom zotterdag komt ze heur hoalen.
Vrijdagoavend is Elisabeth der weer en prat honderd oet. Joris en Miekie zitten veurtied al in schuurtje. Ze binnen rusteg. Oavend is ongemakkelk. ‘Ik blijf nog wel slapen op de logeerkamer, ‘ zegt ze,‘zeker zolang er beesten in huis zijn.’ Loater op oavend as zai noar boven is zit e stil op baank. Miekie en Joris liggen stief tegen nkander in mand. Ze kieken hom aan. k Goa ook mor op ber dinkt e.
Elisabeth slept onrusteg en heurt wat. Op wekkertje is t twij uur. Mien knip en sleudels zitten nog in buus, schut heur in t zin. Beneden veur kapstok schrikt ze. Bontjaske is vot. Din zigt zai hom liggen in houk onner trap. As z’hom pakken wil begunt e te bewegen en te bloazen. Miekie. As in n dreum lopt ze achteroet. Stiefoet staait ze tegen veurdeur. Zachies gaait koamerdeur wieder lös. Joris, hai gromt zien tannen bloot.

Stapke veur stapke komt e dichterbie. Ze zigt t rood in t wit van zien ogen. Ze huvert. In ainen gript ze kruk van deur vlaigt noar boeten in duustern en zet t op n lopen.
Aanderdoags smörgens as e beneden komt stoan Joris en Miekie kloar veur deur noar schuurtje. Gelukkeg worren ze om mirreg ophoald, mooi veurnkander dinkt e. Vot ter mit. n Beste zet loater kikt e op t allozie. Elf uur. Ze is nog nait van bèr of. Hai gaait heur verrazzen mit n lekker ontbijtje. As e kloar is zet e nog n luddek voaske mit n bloumke op t bredje en laagt. Dat belooft wat straks.
Joris piept en jammert. ‘Hol die toch de bek,’ ropt e, ‘krigst niks! Dat is nait veur die!’
Of zol e wat mouten bedinkt e hom. He, verrekte hond ook. Nou, eerst der mor even oet.
Hond wil nait as e veurdeur lös dut. Hai gript hom bie t nekvel en sleept hom mit aanderkaant stroat in t gras. Joris gromt, blift stoan en het n ril over rug.
‘Opschaiten, dommee is ze van ber of en k zol mor oppazen, aans verzoep k die in sloot!’ Miekie strikt hom onner om bainen en hai trekt Joris richten t wotter.
Din zigt e n poar blode hakken en n nachthemd drieven.