Ooievoars en popkes
Bram, Eppo en Jantje speulden op Gasthoesloane … zagen zai bie Vredenhoven twij ooievoars op t nust! Mit heur drijen derop òf.
‘Ooievoars brengen popkes, hè,’ zee Jantje.
‘Joa,’ zeden d’jongs: ‘Zelve vroagen of zai ons ain brengen willen?’ Zai raipen in koor: ‘Ooievoar, willen ie ons n popke brengen?’ Thoes vertelden zai blied wat ze doan haren.
Bram zien moeke was nait enthousiast. ‘Hou konst dat nou doun? k Bin nog aal muide van mien pleuritis. Dat kin ja nait!’
Bram, zwoar onder d’indruk van moeke, runde weerom en raip: ‘Gainent bie ons brengen, heur! Moeke kin t nog nait aan!’
d’Ooievoars hebben goud luusterd: Eppo en Jantje kregen n zuske, mor Bram nait!’
(woargebeurd in Scheemde, optaikend van ‘Bram’ zien vraauw)