Ontslag op stoande vout

Wat hevve voak n lol had om en mit Berend Kregel. t Was op zuch n laive jong en hai was altied ien veur n oepke.
Zo ook op dij eerste dunderdag ien april ’54. Hai haar krekt n poar moand zien eerste boantje bie Bakker Bolhoes en dat ging hom meroakels noar t zin. Bakker haar noamelk ook twij schiere wichter ien dainst, van om en bie achttien jaar. Dij mörn kwam Berend op t onzoalege idee om wichter de boes ains flink op hoed te joagen. n Ketaaier veur kovviedrinken naaide e der even tussen oet noar Slachter Hamming en vroug hom n speen van n koujoar. Dij kreeg e, en dou as de sodemieter weerom noar bakkerij. Wichter wazzen aal drok dounde mit kovvie en kouk. Berend mos nog even noar t huuske, knupte boksem lös en hong speen tussen onderste knoop en t oetend van gulp. Zo, dat zat goud vast. Onneuzel laip e keuken weer ien, noar bakker, bakkerske en baide wichter. Dou wichter mit ogen as theeschuddels zagen hou Berend zien geval der oet bungelde, begonnen ze alleriezelkst te gilpen.

Ien drij stappen ston Berend bie toavel, greep t mes bie kouk vot en terwiel dat e belkte, “stekt dat maal ding der nou alweer oet”, snee e mit ain hoal t spultje der óf. Vraauw en wichter stoven finoal over stuur keuken oet. Bakker raip: “Doe grode kounavvel, der oet en der nooit weer ien! Bist op staande vout ontsloagen!”