Olympisch kampioen

Ik zit al n dikke weke mit tonen in aaske. Boeten onopholdelke regenbuien heb k al n poar keer n gobbe aan verwietens over mie hìnkregen van hoesgenoten.
‘Sunt doe dij verrekte mòllenverjoager in toene poot hest, stikt t hier van de mòllen.’
Zai hebben geliek. Ondergronds verjoaggeluud het bliekboar n omgekeerd effect en of t ain superactieve mol is, dij zok oet de noate waarkt of datter n komplete divisie bezeg is, dat duurf k nait te zeggen. t Binnen hier soms net Twijdekoamer vergoaderns. Van links en rechts krieg k ze om de oren, ik mout mor wat nijs, in elk geval wat beters bedenken.
Guster was k in mien aigen knollentoentje mit pruttelmaaier en kantensnieder aan t waark, dou n man zien scooter in onze beukenhege parkeerde. Ik schrok, mor t was gelokkeg gain ongelok. Man in opzichteg gemaintelk vaileghaidstenue haar t expres doan. In gedachten nog bie mien mòllenvrunden, docht ik, wat hangt mie nou weer boven de kop.
t Wuir mie gaauw dudelk.
‘Hest doe regiokraant ook lezen?’ klonk t redelk dwingend.
Wie kriegen bokkebloadjes wel in de buzze, mor van lezen komt nooit veul. Dus mos k prakkezaaiern hou k doar mit aanmos en loog:
‘k Heb hom wel deurbloaderd.’
‘Den bist mie vast ook tegenkommen,’ zee scootersjefeur verwachtensvol.
‘Ie mouten mie even op weg helpen.’
‘Ik bin Bernard Bruins.’
‘Oh,’ ruip ik wat in t wilde weg, ‘dat stokje over brugwachters.’
Hai schudde ais mit kop en zee:
‘Nee man, ik bin ja Olympisch kampioen tennissen worden, in Tilburg.’
‘Mooi man, gefeliciteerd.’
t Zee mie niks en noadat hai konstateerd haar, dat zien kammeroad raaitsnieder mit zien haarkbootje nog vlak achter hom in Kieldaip dobberde nam hai rusteg de tied om t mie aal oet te stokken. De scooter wuir smoord en k zag Bernard Bruins daip in jazebuutse tasten om even loater vol trots zien medallie te loaten zain.
‘Dat mout dus n golden medallie wezen?’ speulde ik de ongeleuvege Thomas.
Opmaarken vuil bliekboar verkeerd en veur twijde moal begon Bernard, mor nou in n aandere buutse te frommeln. Hai luit mie, hou kin t ook aans, n verfrommeld stokje kraant zain, streek t eerst op de borst nog even glad, veurdat hai t over hege aan mie toulangde. Hai haar nait logen en om t beeld veur mie kompleet te moaken, het hai dou n klaaine verklaaidscene opvoerd. De helm wuir òfzet en de golden plak lag even loater op Bernards braide borst. n Trotse Bernard. t Was n mooi ploatje, dat stokjesschriever der best bie doun kind haar.
Omreden dat ik ainegst publiek was, nam k aan dat veurstellen òflopen was en ook al was zien voarende kollegoa nog lange nait bie Leinewieke-brogge, wol Bernard zien trofee weer opbaargen.
t Luip aans, want net of t òfsproken waark was, kwam eerst schoonzeun aanlopen en n poar tellen loater klaainkinder. Ook zai mozzen net as ik bie de hege kommen en kregen t mie bekìnde verhoal oetgebraaid te heuren. Ook weer in geuren en kleuren.
‘Is t nait zo, dat alle Olympische kampioenen aaltied bie t keuninkliek poar nuigd worden?’
Vroag leek nait relevant.
Bernard gloop regelmoateg over scholder hìn. Plicht ropt. Behaalve Olympisch kampioen tennissen is hai ja ook nog broggendraaier.
Thoes haar k gelegenhaid om t lutje artikeltje in kraant nog ais goud deur te lezen. Bernard is n volholder, n deurzetter.


Mor dat haar k al wel begrepen, je worden nait zo mor Olympisch kampioen.
En omdat t krantenstokje in Regiokraant aargens in n hörntje wegdrokt is, gaait Bernard der nog ain keer goud veur zitten en moakt klaaindochter Anna bie dit verhoaltje n mooie foto.

Meer van t zulfde:

0 0 stemmen
Schier?
Berichtje bie n nije reactie?
Stuur mie n e-mail bie

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekiek ale reacties
Achtergrond info:

Geboren in: Pekel, 31 juli 1952
Woont op: De Wieke (Ommelanderwijk)

“Mien noam is Bram Wiekens en ik woon op de
Wieke, tussen Veendam en Pekel. Ik bin n gebo-
ren Pekelder en op 31 juli 1952 zag ik op Kom-
nijsterwieke nummer tiene, onder
d’rook van strokartonfebriek d’Aalbion, t levens-
licht. As schoolmeester, d’mainste tied in t
spesioal onderwies in Veendam en de leste
joaren as leerplichtambtenoar van de gemainte
Pekel, bin ik sunt 1 jannewoarie 2014 mit ver-
vrougd pensioen. Zo rond 2000 bin ik begonnen
mit schrieven. Eerst in t Nederlands, mor al
gaauw bin k overstapt op t Grunnegs. Òf en tou
kommen je n verhoaltje van mie tegen in Toal en
Taiken, mor zeker nait geregeld. Ook noar aan-
der tiedschriften, boeten ons dörpskraantje, stuur
ik gain verhoalen.
In 2008 en 2009 heb ik de Grunneger Schrief-
wedstried veur proza wonnen.
In 2002 is mien eerste Grunneger boukje oetge-
ven, ‘Oet t leven grepen’. In 2006 binnen n stok
of wat vertelsels van mie opnomen in ‘Nije Grun-
neger kerstverhoalen’. In 2013 is bie mien eerste
‘echte’ bouk ‘Koakelbonen’ oetgeven, mit Grun-
neger verhoalen. In 2015 heb ik mien aigen web-
stee inricht, de
Grunneger verhoalenwinkel. Vanòf dat mement
bin ik doaglieks in de weer om mien aigen winkel
te vullen mit allerlei soorten verhoalen. Tussen-
deur schrief ik ook nog wel es n toneelstok, n ai-
nakter of n oavendvullend bliedspul, veur toneel-
verainens. Maisttied op aanvroag. Bie Vink/
Alkmaar binnen dij te bestellen. Soms woag ik
mie ook wel es aan n (kinder)musical of n revue
en lestent heb’k soamen mit n legere schoul n
filmscript in mekoar knutseld (allewel dit in t Ne-
derlands is).”

Bouken:
Oet t leven grepen (Gopher, 2002)
Koakelbonen (Noordboek, 2013)
Bundel:
Nije Grunneger kerstverhoalen
(St. ‘t Grunneger Bouk, 2006)
Priezen:
1e pries Grunneger Schriefwedstried cat. pro-
za 2008
1e pries Grunneger Schriefwedstried cat. pro-
za 2009
Webstee: http://www.bramwiekens.nl/
Facebook: http://www.facebook.com/
bramwiekens.schriever/

E-mail bie wat nijs?