Olle Hond
(Noar n foabel van Asopus)
Hond dij, dou e jonk was en staark, aal daaier dij e opjoug ien bos te pakken kreeg, zat ais, dou e old en nog n moal mit zien boas op jacht was, n wild swien noa ien strevèllen. Dou hond n zetje achter swien heer zeten haar, kreeg e swien bie oor te pakken mor kon hom nait vaast holden, omreden zien taanden wazzen nait best meer. Swien ging der van deur. Joager, dij hond noazetten kwam, was hail kwoad en gaf hond der allergodsbenaauwdst van laangs. Hond keek hom aan en zee: ‘ Kon der niks aan doun, boas; wille was der net as vrouger, mor t mishottjede deur mien olle-dag-kwoaltjes. Ie mouten mie aiglieks priezen veur dij k was, ien stee van mie der van laans te geven om dij k nou bin.’
