Ie kinnen der mit lezen en schrieven
Klokken heur ik sloagen;
12 moal klinkt t in de lucht.
En aalom heuren je n daipe zucht:
‘weer n joar is van ons goan!’
Òfschaid- en vreugdetroanen,
baaid roaken mekoar de haand.
Veur ons liggen nije boanen;
dij wie lopen mouten noar n onbekende kaant
Van Ôl Pekel. As direkteur van ain van de Winschoter verzörgingshoezen (nou 5 joar in de VUT), dee ik elke vrijdagmörn n verhoaltje bie de bewoners. Mainstied waren ze oet doeme zogen, sums zat der n klaain beetje woarhaid in, mor t belangriekste was dat wie even lagen konnen mit mekoar.
