Old weden, wat is old?

Kees Kamphoes zit onderoet zakt in zien luie stoul. Haalf tien … kovvietied. ‘Mor hou kom k doar?’ proat hai haardop. Wis woar hai het ja n bel om aarm tou haangen. Hai kikt ais koamer in t ronde. ’Hou kom k doar in zoal?’ Kees gaait mor ais achterover haangen, mit kont sikkoms op grond deel. Woarachteg: ’n Kuierkar, n rolstoul, mit skoetmobiel op gaang,’ proat hai haardop. ‘Kamphoes jong, dit wot hom vanmörn nait.’ As ie old worden, din gaait der wèl ais wat nait goud. Hai mout lagen om dij denk van homzulm. Zien kammeroad was hom ja glad ontgoan … haandstok.
Kinder zeden lestent tegen hom: ‘Pa, dou dat ding nou vot, want haandvat kin ie der zo òfdraaien, din is der wis nait wat goud in kop.’
Hai pakt kraant van toavel, mor hou wil ie lezen as ie zowat op grond deelliggen? Kees zugt kopkaant, bovenaan staait: De oudere mensen blijven vitaler, door meer te bewegen en vitaminerijk eten’’ leest hai.
‘Hou old bin k aiglieks?’ vroagt hai zok òf.
Bèl wort aal meer oranje van kleur. ‘k Mout mor ais doar op drukken,’ proat Kees, ‘aans haang k haile dag in mien stoul.’
Mit dunner en geweld gaait deur open en stoan der twij wichters bie hom in koamer: ‘Wat is er met u aan de hand, u belt nooit!’
‘Nee,’ zegt Kees, ‘mor k lig ook ja noeit sikkom op grond.’
‘Meneer Kamphuis wij zullen u omhoog zetten hoor. Gaat u ook koffiedrinken beneden?’ Dat leek hom wat tou.
Rieks begunde aal te roupen: ‘Wat bist ja loat vanmörns, jong!’ Kovvie gong rond. Dou wazzen poppen aan t daanzen. Ketrien Jansen was joareg en traktaaierde op tompoezen.

Ol lu en tompoezen is goden verzuiken. Hou krieg ie dij dingen van schuddeltje òf zunder graimen? Hou … dat is ja de dorie.
Ain zee: ‘Onnerste eerstens aan kaant moaken, din bovenste loagje, din pas pudding opeten.’ Pudding mout mit n lepeltje, vörk wort ook niks.
Aal mit aal binnen lu sikkoms aanderhaalf uur aan t pulen west mit ain tompoes. Wat lag der wèl op grond deel, dat wazzen nog wis woar n staartje van tompoes.
Kees Kamphoes zit bie toavel om n stoetje te eten, stuk makkelker as mit dij tompoes. Mor ding was wel lekker. Zien ogen kin hai nait goud meer open hollen, zo sloaperg is hai ja.
‘Kiek ais aan, Kamphoes is in dreumenlaand,’ wot der in ainmoal zegd: ‘ogen open jong …’ In koamer staait Ketrien Jansen mit n schuddeltje in haand, t zèl joe nait verboazen, mor twij tompoezen kieken hom aan. ‘t Wazzen leste twij. Eet smoakelk, hè?’ Vot is Ketrien.
Veur t sloapen n tompoes liekt Kees nait goud, wis ook nait mörn. Aanderdoags ain stoetje, mor gain tompoes.