Old Shatterhand

Opa pakt bosschoppen in aander haand en gript oma bie maauw op maart.
‘Wat hest?’ Nusterg trekt zai aarm terug. ‘Kiek, n kroam mit speulgoud. Jong wordt zeuven nait aander week?’
Oma wil gain schaiterij hebben en man van kroam staait maank deuzen mit t swait veur de kop.
‘Allinneg mor indioaneveren.’ Mor opa wil ook zo’n biel en n dik mes derbie, doar zai aaltied t hoar mit van kop snieden. Van rubber, en dij zitten mit rekkertjes op zo’n stuk keton.
‘Man, din moak ie dij zulf toch, gewoon van holt.’ Opa vuilt hom even aan kop. Nee, en man gript vernijs in deuzen om. Noa n stief ketaaier holt e n stuk keton omhoog. ‘Joa’, zegt opa, ‘zukkent bedoul k.’ Oma schudkopt.

Tim is der vrezelk wies mit. Zien pa en moeke kieken zuneg din dij binnen van n partij tegen ales, wat ook mor liekt op roeziekribberij. Opa het ter drok mit. Hai kropt geliek op zolder en zuikt aal koiboi en indioaneboukjes op. Tim en zien kammeroadje kriegen les van n echte ol indioan en opa moakt heur mit ruderstokken, ol loakens en n toavelklaid n echte indioanetint. Komt ook n stee veur broaden van n bison, heurt oma achter keukenglaas en baargt geliek luzivèrs op, boven in t kastje. Even loater runnen baaide jonges om hoes tou in bloot lief mit dikke rooie strepen en swaarte gleren aan kop. Ol indioan krigt wind van veuren in schuurtje. Hai mout hom votdoadelk oorlogsstrepen van kop bounen en jonges kriegen heur bloes aan. Bie schuurtjedeur komt zai nog even weerom en gript lippestift van waarkbaank. Hai zol toch beder waiten.
Schrik slagt heur in bainen, even loater as zai bie t aanrecht staait. Jonges bonken aan t glaas en belken: ‘In sloot zeten.’ Opa drupt aan aal kanten en blaauwbragel lopt hom over klompen. ‘Boeten oettrekken en votdoadelk douchen’, zegt oma. ‘Rokst as n orkebeer.’
‘Nou aal? t Is nog gain zotterdag.’ Opa is baang veur dun vel, din doar kriegen indioanen op leeftied last van. Dij magen nait te voak nat worden en hai was nou al nat genog, zegt e tegen jonges. Opa wol wilgetakken snieden en glee dou onderoet op klompen, en hai haar stoere woorden roupen dij allinneg ol indioanen bruken magen, haar e zegd op waal. Jonges mouten heur eerst mor ais om snoet wasken en kriegen n glaske ranja mit meelkoekjes. ‘Nou, veuruit din mor, nem din mor mit noar tint en bedoar joe mor ais eefkes.’ Oma mout eerst om bosschop. Opa het weer dreug goud aan en laiver vuurwotter zegt e. Woar of oma is. Hai hoalt hom n broene vles en n theekopke omreden dat beder is zegt e, en glopt eefkes deur glief van tint noar achterdeur en stopt vles onder toavelklaid op boom. Indioanen verstoppen boudel aaltied, wait e en kikt nog eefkes noar achterdeur.

Wat loater runnen jonges weer over t gras en deur toenpad mit piel en boog. Smirregs willen zai eten in tint. Opa bringt heur boudel op n plaank en vertelt nog n spannend verhoal. En dapper indioanen binnen naarns baang veur, of ze nait sloapen willen in tint? Joa, dat willen zai.

Opa zit mit Tim veur tint bie vuurkörf in twijduustern. Kammeroadje zien ollu hebben beld. Hai duurt nait meer en dreumt naachts, dat hai komt n dag of wat even nait speulen. Opa vertelt hom nog n verhoal veur sloapen goan. n Aanschoten indioan dij achternoa zeten wordt deur koiboi’s en kommen ook nog wolven bie aan t end. Opa dut nog even n moal of wat n wolf, en din mout Tim mor ais sloapen goan. Oma komt nog eefkes kieken. Of e nait baang is, din hai is haildaal allinneg en t is ook oareg duuster, dat hai kin zo in hoes hur, zai let achterdeur wel lös en aans mout e mor even roupen. Logeerbèr staait kloar.
‘Mooi man’, zegt opa, ‘indioanen.’ Hai kikt in duustern over toen en lopt noar veur aan stroat, nog even in braivenbus kieken. Ziedkaant hoes dut e nog even n moal of wat n wolf. Achter hoes heurt e n indioan jaauwstern en brullen. Tim zit in hoes, haildaal oet stuur en wil nooit meer indioan wezen en noar hoes.

Schane, denkt opa. Mor wacht ais, din kin e beder koiboi wezen. Hai pakt oet kaast in schuurtje n rousteg ol windbuks, sleupt loop der òf en liemt n ronde stok op kolf. Din boort e nog n gat veur in stok. Noa schuren kwastjet e loop swaart mit fietslak en hangt hom veur dreugen aan lien. Geweldeg, net echt. Hai is dreug. Doar zel Tim wies mit wezen. Hai bekikt hom ais goud. Din bogt hom veurover, glopt achter in toen en scholdert geweer inainen. ‘Stoan blieven! Aans schait k joe aalmoal over n bult!’

‘Most ais kieken, gaauw. Wat het e doar? n Geweer? Most ais heuren.’
Buurman komt noast vraauw stoan en kikt tusken coniferen deur. ‘Joa, dij man is levensgevoarlek.
Wegwezen hierzoot, veur hai ons zigt.’

‘Nou, t is veurmekoar hur.’ Oma poest van haard fietsen en dut knopen van jes lös. Tim en ollu kieken heur aan mit grode ogen.
‘Rieden der twij overvalbuskes veur hoes vot van plietsie. Ik kom net van t bero òf. Roaden?’