Of en tou mis ik die
In de stille nacht, onder de moane helder en blaauw
Vuil ik soms een leegte, een gemis en dat hail raauw
Mien gedachten dwoalen of noar die
Een verlangen dat blift altied bie mie
Soms vuil ik dast der bist, zo dichtbie
Als een zaachte wind dei bloast noar mie
Mor den besef ik mit een daipe zucht
Dast hie nait meer bist, dat ik die mis, mien lucht
Toch blifst verder leven in mien hart
In herinnern, in elke apaarte smart
Ik kouster de momenten en denk doar voak aan trôgge
En in gedachten droag ik die op mien rôgge
En ook al bist nait meer hier
Doe blifst altied in mie, zo fier
En wanneer ik die mis, kiek ik noar de lucht zo blaauw
Den vuil ik dast der bist, in laifde, altied trouw
