Ode aan Westerwolde
Westerwolde, hou ken dat toch
Dat ik zo wensteg bin noar die
Noar aal dij mooie plekjes dij doe hest
Mor ja, dat heurt aan n aander, nait meer aan mie.
Ik ging ja vot, doch dat k beter kriegen kon
mor t was bedrog en ik was vrees’lijk dom
Dij aander streek, t leek mooi, har zoveul kansen
t Vol tegen, och kon ik mor weerom.
Westerwol, dien bouwlaand, koien en nait te vergeten
De haarde waarkers, eerlek volk, zuver as gold
k Haar bie die blieven mouten, bedenk ik mie
k Bin vast de ainegste dij zo gloepens veul van die holdt.
