Noabers hebben der niks mit neudeg

Jeltje was nou al vief joar wedevraauw en ze mos nog 60 joar worren. Jan was heur -slim genog- veul te vroug ontvalen.
Verdraiteg en ainzoam ging ze verder mit t leven, in t begun komt er nog wel voak dizze of gene op vezide, moar dat is hail gaauw òflopen. Eerlek is eerlek, heur baide dochters kommen geregeld bie moeke, moar dij hebben heur aigen hoeshollen mit al grode kinder dij ook aandacht vroagen, en den wait je t wel.

Geregeld kikt ze noar de advertenties in kraande woar boven stait: MAN ZOEKT VROUW. Ze leest den: ‘Eerlijke man zoekt langs deze voor hem onsympathieke weg, een nette lieve vrouw om samen de eenzaamheid op te lossen. Br.onder nr……… van dit blad.’
Jeltje ken der nachten van wakker liggen, ze duurt hoast nait te reageren; welwait, wat ze aantreft en boetendes wat zellen de mensen en veural de noabers der wel nait van zeggen.
Eerst mor ains weer oetstellen, ze woont hier toch goud, moakt ze zukzulf wies, ze het n mooi bejoardenhoeske, noabers woar t mit klikt, al binnen Okje en Trientje wel slim nijsgiereg, dat is netuurlijk ook omdat in heur buurtje nait veul te beleven vaalt.
Okje en Trientje… kwedeln en kwoadspreken kennen dij baide. Okje-ondeugd en Trientje-teut worren ze wel ains gekscherend nuimd. Lest nog, toun Tonnis de postbode, heur n braif van n nichte oet Holland brocht en zai Tonnis een kop kovvie aanbood, was t roak! ‘Hest t ook al heurd Jeltje, dat Tonnis voak kibbelderij het met zien vraauw?’ Of: Tonnis har zeker nait veul post,toun hai zo laank bie die zat te kovviedrinken…’.

Wie binnen al weer n poar moand verder… Kraande valt op matte…: ‘Vitale man, 60plus, met eerlijke bedoelingen, niet onbemiddeld, zoekt een lieve vrouw om samen nog iets van het leven te maken, enz.enz.’
Kiek lu, dat regeltje: met eerlijke bedoelingen, dat gaf de deurslag bie Jeltje. Ze gaait t er ains goud veur zitten, schriefpepier en pen op toavel en begunt te schrieven.
Wat ken ik verspeulen, denkt ze, niks toch en n vraauw of n man allenneg, is niks gedoan! Drij moal verfrommelt ze braif, moar den is t ook kloar: ‘Onbekende Heer, Ondergetekende Jeltje Smit, geboren de Vries is zo vrij te reageren op Uw advertentie. Ik ben bijna 60 jaar en al 5 jaar weduwe. Heb 2 getrouwde dochters en 5 kleinkinderen. Ben een eerlijk mens, ook met eerlijke bedoelingen, net zoals U. Ik geef U mijn telefoonnummer …………… dan kunt U bellen, gelieve na 9 uur s avonds, dan ben ik meestal alleen, anderen hebben er niks mee nodig. Met de meeste hoogachting, Jeltje Smit.’

Doagen van spanning! De viefde oavend: twij menuten over negen… de telefoon gaait! Jeltje mit n trillend stemmegie: “Hallo hier mit Jeltje Smit…”
Hailemoal gain trillende stem aan d aanderkaande van de liene: “Hier mit Hendrik Jan Boven, ik bel vanwege de braif dij ik kreeg. n Mooie braif dij sprak mie aan en om mor mit ain mit deur in hoes te vaaln: wanneer kennen wie mekoar trevven?”
Jeltje: “Dat vaalt mie ja raauw op hoed, es even noadenken….”
Ze komen tot n òfsproak, mor ze ken nait loaten om der bie te zeggen dat ze der slim tegen opzugt.
“Huift nait wicht, t zel die vast wel touvaaln.” n Aangenoame stem het dij man, dat mout ze tougeven.

Van sloapen komt nait veul dij nacht. Wat zel ze aantrekken? Heur nije donkerblaauw pakje of gewoon mor de swaarte laange broek met widde blouse? n Mooi sjaaltje der omhénknupt, dat liekt goud en moakt heur jong. Joaheur mooie bandplooibroek; ze mot ook ja drijketaaier fietsen, om Hendrik Jan twei dörpkes wiederop, bie Café Dallengoa te trevven en den is n laange broek t geschiktste.

d Aander dag is ze riekelk vroug kloar. Fietse staait al boeten en n schone buusdouk zit in tazze. Verdold, nou is Okje ook net boeten om toentje n beetje schier te moaken.
“Even vot, Jeltje?” vragt ze votdoadelk.
“Joa ik goa op stap Okje, t is der mooi weer veur, goindag.”
Ze ken zuk der kwoad om moaken: Okje, nijsgiereg mens ook altied!

Bie Café Dallengoa staait ze wat in gedachten te wachten. Op ‘prins op widde peerd’ overlegt ze bie zukzulf. Ze mot er even in zukzulf om laachen.
Den inains tikt heur ain op scholder: “Bist doe Jeltje? Ik bin Hendrik Jan. Staaist n beetje te dreumen, ik stoa hier al n tiedje!”
“Woar komst zo gaauw vot,” vragt Jeltje.
“Ik kom van d aanderkaande, ik heb mien auto om bochte zet.”
Auto? Jeltje denkt allain mor aan n fietse vanzulf, wat aans het ze noeit had.

“Wie goan noar binnen”, beslist Hendrik Jan.
Ze zuiken n toaveltje in d houke. Eerst gaait alles van baide kaanten nog n luk beetje stroef, mor dat is gaauw over.
Ze hebben veul te vertellen over en weer en t is woar lu, het klikt tussen heur baiden… Twij ainzoame mensen dij t zulfde mitmoakt hebben, vinden -eerst hail veurzichteg- mekoar.
De middag is zo om en t is warempel nait bie kovvie allain bleven…
Nou mouten ie nait votdoadlek aan n borrel denken, nee lu: twij handen vinden mekoar op dat klaine toaveltje in t café. Is dat nait n meroakel kedo?

Ze zuiken noaderhand fietse en auto weer op; moar o schrik, Jeltje heur baand is lek! Wat nou?
“Gain nood wicht, ik zet dien fietse achterin kofferbak van mien auto en zo breng ik die noar dien hoes.”
“Dat ken ja nait Hendrik Jan, de noabers waiten van niks, hou mout dat nou? t Komt oet, dat wie mekoar kennen… ik stoa ja aiweg veur maaljan en de proatjes vlaigen deur t dörp…”
Hendrik Jan gnivvelt wat, Jeltje mot nog veul leren, hai zel heur doar wel bie helpen, nemt e zuk veur.

Ik bin baange, dat de proatjes nog lang nait òflopen binnen, mor wat ken dat nou schelen: 3 moand loater trekt Jeltje veurdeure achter zuk dicht om òf te raizen noar Hendrik Jan zien bungalow! Nait op fietse, moar in n glanzende dikke Mercedes! Noast hom, noastheur Hendrik Jan!

“Dag Okje, dag Trientje, t goa joe goud!”

Mit dit verhoal kreeg Truus de 2e pries bie de 23ste Grunneger Schriefwedstried van gemainte Westerwolde 2017.