Niks gebeurd en toch….

Drij dingen stoan vandoag op t
programmoa: aaier hoalen op boerderij,
bie taande laangs ien t verpleeghoes en
din noar kroug bie diek om n rondje te
geven omdat mien eerste column ever
ploatst wordt. Eerst noar pa zien zuster dij
heur leste joaren ien t olle dörp slit,
heurent en mienent. Ain van deuren ien
gaang staait haalf open. Zuster vragt:
“Heje n schone broek aantrokken, vraauw
Aldershof?“
“Zo voak huft dat toch nait”, heur ik n
tegenstem.
“Elke dag n schone broek aan, vraauw
Aldershof”, zegt zuster.
Oet ooghouk zai k persoon dij aansproken
wordt mit n mooi blomkesklaid aan.
Taande is goud te spreken. Het wel ais
minner west. Wie proaten over
femiliedingen. As ze heurt dat k meer
plannen heb, jagt ze mie sikkom vot.
Boeten kom k vraauw Smit tegen. Dat
Willem der west het, vertelt ze. Ze zee
tegen hom dat e der goud aan dee zien
olle moeke op te zuiken. t Was toch
allemoal regen, haar Willem onwilleg
zegd. Vraauw Smit kikt wat meer tillevisie
nou bainen nait meer willen. Elke
noamirreg zigt ze Boldjeboeren om haalf
zes. Doar is n haile minne kerel bie.
Bie t olle stee laangs rie k noar t noorden.
Neuteboom staait nog altied ien
onnerwaal. As kiend bin k van plaank òf
donnerd ien t wodder. Mit kreus op kop
kroop ik te sloot oet en dat ien hoes. k
Verbeel mie dat ik t hoongelach nog heur.
Boeten t dörp draai k t roam open. Aal
meer baauwlaand. k Roek een
siepelgewas. Op t stuk bie brug kon wel
facelia stoan. Mooi gezicht as dat straks
lila bluit. Veul waait is eerste iendruk. Dij
wiede lucht over t oetgestrekte laand. Ien
de verte is diek aal te zain. k Rie
wadlopersree op en stop bie boerderij
links. De man dij hier woont, bin k mit noar
legere schoul west. Wie hemmen kanners
moeke kend. As k noar diek wil, goa k hier
even aan veur n proatje en n kopke thee
of zo. Net as zienent ston ons loadere
boerderij aan binnendiek. Dus waren wie
aigelk buren. Veul sjaauwen bie n kanner
doan. Ik krieg n stieg aaier mit. Hai het n
keer n swoaneaai veur mie regeld. Dij wol
k beschildern veur Poask. Mit ienholt van
dat aine aai kon k grode cake bakken. Nait
dat er ain was dij hom pruiven wol as k
over swoan vertellen dee. Dij siepelderij
onnerwegens het bieslook west en t rokt
noar praai krieg k nog te heuren.
Din snidder ik mit n flinke gang bie
Noordpolderkanoal laangs noar kroug
onder aan zeediek. k Schoef deur open.
Gelagkoamer gonst van geroezemoes.
Veur k bie stamtoavel bin, heb k aal hail
wat heurd en zain. Serveerster brengt
kovvie.
“Lekker”, ropt n kerel.
“Mos òfwachten”, jeuzelt zai.
“Even noar plee”, zegt n man.
“t Is broen”, zegt e.
”Hai staait er veur”, is t antwoord.
“Wat veur geloof hemmen nije bewoners”,
wil ain waiten.
Buurman nimt tied om noa te denken. Din
zegt e:
“Ik denk Hervormd. Ze goan tenminsent
nooit noar kerk”.
Op dizze dag zit er altied n vaste groep
woar k n enkele keer bie bin. Doudestieds
haar ik groot woord. Nou baaide columns
aannomen binnen is t mie mooi tou om te
tracteren. Der komt ain aanzetten mit n
grode puut genoaten. Wel wat hemmen wil
betoalt en krigt zien dail. As der aans niks
is, is genoat ook vis, bedenk ik. Nog even
zeelucht opsnoeven op diek. Borkums
widde gebaauwen glaanzen ien zun.
t Wordt tied om weerom te goan. Over
landwegkes rie k noar Stad tou. Thoes
kiek ik ien gids. Boldjeboeren keek vraauw
Smit toch elke dag noar om haalf zes? k
Zai t aal: The Bold and the Beautiful.
Niks gebeurd en toch n mooie dag had.

Groningen, 21 juni 2006.