Nijjoarsduuk

Niks kon hem nog gebeuren. Dit werd zien joar. Hij was weer hielemoal op e kladden en hij zol ze es wat loaten zien. Al die lu die altied moar schudkopt hadden en riepen van “dat wordt nooit wat met dat jong”, die zollen ien 2010 wel aanders piepen. De nije IK was geboren of kon je beter proaten over herboren.
Hij keek om zich henne en begon fluitend de halflege gloazen en flessen en halfvolle asbakken en bakjes pinda’s op te rumen. De brakke smoak die de alcohol van nijjoarsnacht ien zien mond achterloaten had, werd verdrongen met een stukje dreuge worst, die der eerst nog even deur de mosterd streek. “Woar gijst henne, woar kost vot” sjanterend stoof er deur de koamer en een haalf uurke loater was er van de ravage niks meer te zien.
Hij zet e tillevisie aan en zapte noar t Teletext-kanoal van Noord. Niks gien biezunderheden met Nijoarsnacht, wat sleperij en poar smoorbezopen snuiters die ien e bak zet wadden, moar vedder was alles rustig verlopen. Hij bladdert wat deur de agenda van die Nijoarsdag en wat er las, gaf hem ienenend een briljant idee. ‘Nieuwsjaarsduik in haven van Burum’. Doar zollen ze van stoan te kieken as er mörregn, met Unoxmuts, breeduut op de regio-bladziede van t Nijsblad ston.
Hij bedocht zich niet, kreeg zien zwembroek uut e kast, vette zich ien met vaseline en sprong achter t stuur van auto. Burum, here we come, the newborn king is on his way!’ De‘Grote Oren’ kwammen steeds dichterbij en hij kreeg der al meer zin ien. Een nij joar, een nij begun, een frisse duuk, een frisse toekomst.
Tot zien verboazing was t drok ien t hoaventje. Een voage kennis kreeg hem al drekst ien t oog, begon te kniezen, wende hem t nijjoar oaf en zee “Wat zil dit, kistoe wel ooit zwemmen?” Dat soort slampampers zollen hem niet meer te pakken kriegen. As een groot man liep er de bouwkeet ien en dee zien trainingspak aan t kapstokje met rugnummer dattien. Het nummer 13, dat er van de veurzitter van e iesvereniging kregen had, plakte der aan e ziedkaant van zien zwembroek.

“Hij was er hielemoal kloar veur”. Om twaaf uur precies stonnen zowat 50 kirrels en vrouwlu langs de kaant van t Diep ien Burum. De burgemeester schoot met zien alarmpistool en de hiele stoet runde manmoedig noar t wotter. Hij liep met mooi ien e kopgroep, zon bietje op t tiende plak. Nog even spoeken wat beelden van de aflopen drie, vier joar deur de kop. Man, wat had er zien tied verbraand. De raand van t wotter is er eerder dan er docht had. Bedenken is er nou niet meer bij want die 40 man achter hem duwen gewoon deur. Hij dut e ogen dicht en springt. Op noar t nije leven!