Net snuide wilgenboom
k neem ploats ien grieze roavelraanden
verdaip mie ien verregende glaans
as leste taiken van leven
verkreukeld ien voltooid verleden tied
k kiek noar minsen op bestellen
zai waarveln heur ien kolkendwirrel
n soort van vergreld ien roemtepakken
verkloaren elke daag van nijen:
‘wie willen joe hier nait hemmen’
aan t end van t twijde perron hol k stil
doar liggen sporen mit veurbedochte roade
schuurnd laans verdwoalde dwoas en doas
schoelnd ien achterbaks gewaiten
k leun tegen net snuide wilgenboom
vaaste stee veur mien behold
kiener kieken noar mie omhoog
vroagen elke daag van nijen om roemte:
‘wie willen nait nou aal kwiet roaken’
