‘n Staark Kaarstverhoal

De moand december is de moand van de olle mannen.
Eerst komt Sunnerkloas, dan de Kaarstman en oetaindelieks Voadertje Tied.
Drei olle mannen met laange widde boarden.

De Kaarstman verdringt heloas aalmeer onze Goudhailigman noar een twaide ploats in de feesteleke decembermoand.
Zeer ondankboar, want zien verschienen was zunder onze aigen grode kindervrund noeit tot stand kommen.
Zulf het de Kaarstman doar een behoorlek schuldgevuil an over hollen, want ains … huil laang leden … was haizulf ook een klain jonkje dei oet- en op-keek noar Sunnerkloas.
Ook hai, de klaine Kris, zette zien schountje bie kaggel en zong vol overgoave “heur wel klopt doar kiender” en “zui gunds komt de stoomboot”.
Ook hai keek volgende mörgen vol spannens of der wat in zien leerske legt was.
Ja, Kris was een jonkje zoas alle aandere kiender dat wazzen, tenminste zo leek het in t begun.
Dou hai hij een joar of tiene was, wer hai conferteerd met de rauwe waarkelekhaid rond het “feest” van de Hailige Nicoloas.
Zien schoun was weer leeg… hailemoal leeg!

En dat ondanks dat hai oavend derveur zo zien best doan had en flink haard zongen had. Wel 3 laidjes achtermekoar.
Wat Kris nog nait wos, was t fait dat Sunnerkloas allain zien goaven kon schenken as de olders een handje met holpen.
En dat was nou juust wat nait meer meuglek was.
Voader, Kris senior, was noamelieks waarkloos worren noa de haarfststörmen van oktober en november en brocht gain geld meer in t loatje.
Gain stuver haarrn ze meer in hoes en moeke haar al heur fantasie neudig om nog elke dag een beetje fatsounlijk eten op tafel te kennen zetten.
Veur boetenissighaiden was gain roemte in dei barre tieden.
Het ainige dat heur nog lukt was, was het braaien van een waarme sjoal van restjes olle wolle, zodat Chris tenminste nog wat “van Sunnerkloas” kriegen zol.

Veur Chris was dit, achtoaf bezain, het begun van zien lange carrière as Kaarstman.
Nou hai deurhad hou het verhoal van Sunnerkloas inaander stak, wol hai veur zien olluu op zien minst wat oardigs bedenken, moar doartou haar haj geld neudig en om dat te kriegen weer tied.
Zo duurde het sikkom drei weken veurdat hai, deur klusjes te doun bie de buren, een poar centen bienaander spoart haar om veur zien olheer ain puude tebak en veur zien moeke een fleske “onjeklonje” koopn te kennen.

Oh, wat wazzen ze doar blied met.
Ain Sunnerkloas-kedo, een poar week te loat, moar toch zo welkom.
“Bedankt, mien jong” zee d’ olle Kris. En moeke?
Moeke kon heur troanen van geluk nait verbaargen en snokte “Bedankt mien aigenste Sunner-Kris”

Vanof dei tied besloot Kris om elk joar in ploats van op 5 december, op 25 december kedootjes te geven aan mensen dei Sunnerkloas “mist” haarn.
Noa verschaiden joaren werd hai doardeur de Kaarstman nuimd.
En dat is tot op heden zo bleevn.
Gain concurrent dus, moar n metwaarker van Sunnerkloas, met het doun van goaven an dei mensen dei dat het neudigst bennen.