n Oranje-swaarde doekersbril

Mien vraauw en ik zitten op camping. t Is vekaanzie, mooi weer en onze goie buren Joap en Dinoa zitten rusteg bie ons te kovviedrinken. Wie zitten wat te snakken over vrouger en nou. Mooi man!
Inains is serene rust vot. Der komt n geblèr dichterbie. Leutje Joppie, zeuven joar en t zeuntje van Joap en Dinoa. Klep aan oren tou open en kwoad dranzerg stampend. n Biezunder kereltje. IJs, limenoade, speulgoud. Alles krigt e genog, mor gewoon eten dut hai volgens mie nait. Sinas en pakken ijs worden doagelieks aanrukt. As t mien jonk was …
Dinoa zegt: ‘Wat is der laiverdje? Hebben ze die sloagen?’ Ik denk: nou én.
Joppie giert: ‘Zai … heb..ben mien doe..kers..bril òf..pakt!’
‘Dien doekersbril?’zegt Joap. ‘Hest doe dij din?’
‘Nee, mor ik mog hom even op hebben van Henkie Jansmoa. Hail even mor en toun stool hai mie hom al weer òf.’
‘Din krigst doe van mie zúlf n doekersbril mien jong, hur.’ Pa gaait ter vanoet dat alles nou oplöst is, mor din kin hai Joppie nog nait goud.
‘Hier op camping binnen gain doekersbrillen te koop, pabbe, en ik wil ain hebben!’ Pang! Dat is n ultimoatum woar Joap t even stoer mit het, want hai wait bliksems goud dat ter noa kovvie steevast n potje bier opdaind wordt. Hai nuimt dat altied ain van de hoogtepunten van de dag. Bier is aarbaidersbloud en dij t nait lust, deugt nait.
‘Zo gaauw as wie weer noar t dörp goan, krigst doe dien doekersbril. Goud?’
Dienoa kikt hom aan of hai heur jonkje veur twijde moal bestolen het op ain dag. ‘Til dien loie gat mor ains op en zit dien jonkje nait lekker te moaken mit n dood vogeltje. Hier hest geld en hoal hom votdoadelk mor zo’n strontding op. Bist doe der ook ja even oet, hè?’
Joap kikt heur aan, mor zegt aal niks. Hai glopt mie aan en zegt: ‘Gaaist mit, Ab, en veur dij belkerd zo’n onnudde ding kopen?’

‘Woar zelve hen?’ zegt Joap, as we van parkeerploats òfrieden. Joppie maanje is mie veur. ‘Rie mor noar dij speulgoudwinkel pabbe, woar ik mien rubberboot kregen heb.’ n Kilometer of vief wieder stoppen we veur n winkelnerentje van niks. Wie klontern noar binnen. n Béloa van n vraauw, dij vast nog noeit mit n doekersbril op swommen het, wil ons wel helpen. ‘Goidag, vraauw. Hebben ie ook n doekersbril veur mien zeuntje?’ zegt Joap.
Zai kikt ons aan of ze veur t eerst in heur leven ‘parelviskelu’ zugt. ‘Nou, nee. Ik heb wel goie zunnebrillen.’
Wie kieken mekoar ains aan en willen net touglieks wat zeggen, as leutje Joppie, dij smiecht, achter in winkel wat omhoog holdt. Tussen wat schepkes en emmertjes het hai n soorteg doekersbril vonden.
Knitteroraanje mit swaart van kleur. n Stoaltje der aan, mit doarop n wit baaltje.

‘Oh, bedoulst doe dat maal ding mien jong’, zegt vraauw. ‘Dat roare ding ligt hier al zó laank.’ ‘Geef op jong,’ zegt Joap boazeg. ‘Volgens mie is die dat ding veul te klaain, man’.
‘Nee hur!’ ropt leutje broaske: ‘En hai is veul mooier as dij van Henkie!’ Hai is aan t klontjen om t rekkertje over zien dikke kop hen te vrözzeln. Of kop is te dik, of t rekkertje te klaain.
‘Da’s aal niks’, zegt Joap. ‘Wie mouten wel even wieder kieken, vraauw.’
Drij grode minsen bie mekoar en ain snötpiekje. n Oneerlieke stried, zol je zeggen. Nou vergap joe mor nait. Joppie gaait tekeer of hai slacht wordt. Hai wíl en zél zien bril hebben! Grode Joap schoamt zuk n snittje en wil zien zeun nait vermoorden woar wie bie binnen. Hai koft doekersbril.
Boeten zegt e tegen mie: ’Snapst dat nou, Ab. Wat mout hai der nou mit doun? Zo’n klaain speulgoudbriltje zit ja veul te krap. Afijn, ain geluk: Wie huiven nait wieder te kieken.’
Wie weerom noar camping. Haarder as op hinraais, want Joap rokt zien potje bier. Leutje Joppie zit achter in auto wat te pielen mit t widde baaltje dij t slankje òfsloeten mout.
Dinoa bekikt t haile spultje ains even goud en zegt: ‘Goa doadelk mor mit jong noar swimbad tou en pebaaier dat roare ding ains. t Liekt mie nait goud tou.’
Joap bedappert zuk en kikt mie smachtend aan. ‘Gaaist weer mit, Ab?’

Swimbad is tjokvol en t is mor goud dat wie mitstuurd binnen. Joppie zol makkelk in t woater verdwienen kinnen zunder dat ain t zugt. En dat zol ja zunde wezen, zeg nou zulf. n Jonkje mit zo’n haarde kop kin loater best nog ains menister worden of zokswat. In n zoeze is hai oetkled en lopt noar zien pabbe. ‘Dou mie hom mor om, hur!’ Wie hebben hom in auto al wel wurgen zain en Joppie is nait gek. Nou, dat is mie n moordpertij. Ol Joap krigt t allinneg nait kloar. Ik mot mithelpen. Deur de roege bos krullen oetendelk omhoog te trekken en wat kwittjen tegen t plastiek, glidt t haile spultje over ogen. Op slag krigt Joppie n hail aandere oetkiek. Net n swienebloas doar in t midden n taauwtje omtou spant is. Joap zegt schietensbenaauwd: ‘Knipt hai ook te veul?’
Joppie schudt hefteg. ‘Nee hur.’ Hai logt dat e knapt. Veur wie der wieder op verdocht binnen, runt hai noar t daipe bad en springt ter sebiet in. Zo n strontoap! ‘Verrek’, zegt Joap. ‘Dij kou, hai kin ja nait ains goud swimmen.!’ Wie der as reketten achterheer. Op boom krabbelt Joppie. Wie zain doadelk dat t klaaine broaske t hailendail mishottjed. ‘Dit gaait nait goud!’, ropt Joap en denkt doarbie meschain wel aan zien Dinoa, dij hom doodsloagen zel as hai zunder heur laiverdje thoes kwam. Leujong dut gloepend zien best. Hai sparrelt en brobbelt wat op boom, mor kin nait weer boven woater komen. Joap bedappert zuk nait en springt liekbendeg mit klaaier en schounen aan in t woater. Grabbelt wat in t ronde en langt mie even loater verzopen kadde aan. Wat n kiek. Jong het t woater achter brillegloazen stoan. Snöt en kwiele lopen hom bie haals dele. Hai glopt mie aan as n schellevis op t dreuge. Ik riet hom bril van kop òf. Joppie geft n schriw, want zien roege bos kladdeg hoar is ook metain wat oetdund. Hai let zuk op grond valen en begunt te spijen as n verzopen raaiger. Hai het bliekboar meer woater in dizze menuten binnen kregen, as sinas op n haile waarme dag.
Ol Joap staait ter ook bescheten bie. Zien nije laange kekieboksem plakt hom as n faaile aan bainen vaast. Kop is hom haildal sitroun, wat ook gain wonder is. Badpebliek begunt oareg op te dringen, dus wie der tussen oet. ‘Doe lelke koukop,’ zegt Joap en rabbelt zien zeuntje nog mor ains zo deurmekoar, of hai t leste woater der oet schudden mout. ‘Doe snapst toch wel dast nait in t daipe bad doeken most. Kist ja nait ains goud swimmen, man.’ Leutje Joppie zegt mor aal niks.
Dinoa slagt van schrik baaide handen veur ogen en reert tegen Joap: ‘Wat hest nou mit leujong oetvreten, vent?’
Hai, goie sul, legt alles rusteg oet en gebroekt mie even groates as getuge.
‘Kiek dien nije kekieboksem nou ains vent. Hang hom mor gaauw op liene. Dij zel wel krompen wezen, mor redtst tie der mor mit. Geld gruit mie nait op rogge.’ Zai kikt mie ook aan. ‘Joa, doe ook,’ zegt ze. ‘Stuur kwoajonges vot en je kriegen kwoajonges weerom.’
Joppie mot ook op t matje komen. Noa veul snöttern en snoeven komt t ter op neer, dat hai begrepen haar dat je mit zo n doekersbril hail laank onder t woater blieven konnen. Net as dij man op TV. Der zit ja net zo’n widde baaltje op t slankje om te zörgen dat je gain woater binnen kriegen kinnen. Oh joa, in haile konsternoatsie heb ik dat strontding in swimbad liggen loaten. Om t n snittje goud te moaken wil ik hom wel even ophoalen hur. t Is nait neudeg.
‘Dat verrekte ding,’ zegt moeke. Loat n aander der mor gelukkeg mit worden, Joppie, hè?’ ‘Joa’, knikt maalhibbel. Hai is genezen, dunkt mie.

Soavends hebben wie ons potje bier nog gezelleg leegdronken. Zukse dingen mout je loater om lagen. Da’s nou echte vekaanzie. Joap zien boksem het haile dag aan liene hongen. t Leek eerst hail wat, mor soavends kon hai der nait meer in. Krompen! Dinoa het vannijs wat foeterd, mor bie de eerste de beste bodschoppen het ze ol Joap n nije koft. n Körde. n Spierwidde! Ik vind t net n olderwetse voetbalboksem, mor Joap peraaiert ter grootsk mit over camping. Ik gun hom t, dij beste olle slongel.