n Bezwoarleke dood
Hai is slim wies mit zien bruier Geert. Woar bruier is, is hai ook,
Geert is zien lichtend veurbeeld, zeg mor. En Geert? Dij vindt aal dij aandacht wel best, sums wat vervelend mor over t aalgemain is ook hai slim wies mit zien bruiertje. En dat is aal joaren zo.
Mor laangzoam komt doar veraandern in, noadat Geert noar havo gaait in Stad. Geert loat zien hoar en board gruien, dragt vrumde klaaier en gaait tegen ollu in as dij hom der wat van zeggen. Geert blift ook voak n moal vot snaachts en in t leste zain ze hom hoast hailendaal nait meer. Hai wordt ook moager en liekt wat te vervoelen. Pa en moe binnen der slim onrusteg over en pebaaiern der mit hom over te proaten, mor Geert luustert nait.
Ook hai vindt t mor niks en vuilt hom verloaten, hai mist zien grode bruier.
Geert het hailendaal gain aandacht meer veur hom, joa sums n streek over zien bol as e ais n moal thoes is, en wat stoeierij mor dat is t. Onderlinge verholdens worden der nait beter op, zeker nait mit pa en moeke. En t wordt nog minder want ain van waainege moalen dat Geert thoes is, overlopt moeke hom terwiel dat e mit vingers in heur knip zit. Geert jammert dat e t nooit weer doun zel en moeke kikt t deur vingers, mor n poar week loater is moeke weer sìnten kwiet, n beheurlek bedrag, dus dat is nait meer stil te holden veur pa.
En zo wordt der, op n oavend as bruier ais n keer weer thoes is, weer pebaaierd n gesprek mit hom aan te goan. Geert wordt hailendaal gek in de kop, springt op van toavel en begunt mie doar toch n partij te bandiezen dat elks der roar van wordt. Pa wordt rood om kop, gaait stoan en wiest noar deur:
‘Der oet,’ ropt e, ‘der oet en komst der nait eerder weer in dan dast mit diezulven in t raaine kommen bist!’
Geert schut aal belkend en brullend tou deur oet en gooit mit n smak veurdeur dicht. Moeke loat n snok en pebaaiert t janken tegen te holden, mor kin t nait opholden. Ze giert t oet van verdrait en troanen stromen over heur wangen. Pa zit aan toavel te trillen mit n verbiesterde blik in ogen. En hai? Hai is stillechies noar boven goan en op bèr kropen om doar zien verdrait vot te schraiven.
Weken loater heuren ze, via via, dat Geert in de drugscene zit. Moeke zit versloagen aan toavel en ook pa het t der muilek mit. t Dut hom slim zeer zien olden zo te zain zitten, machteloos en in daip verdrait. En den komt e op t idee zien bruier op te zuiken, want ook hai mist hom en wil hom groag terug in hoes. Op zotterdag gaait e noar Stad om zuiktocht noar Geert te begunnen, beslist e.
Zo zegd, zo doan en drij doagen loater stapt e al vroug op bus richten Stad. Hai haar al wat noavroag doan op schoul en wos in welkse buurten hai wezen mos. En joa hur, noadat e in verschaaiden onnuure stroatjes rondlopen het, krigt e n pand in zicht woar dudelk deald wordt. Deur staait op kier en hai stapt veurzichteg noar binnen. Der is gainaine dij hom tegen holdt en langzoam lopt e, deur n laange gaang, noar achtern.
In ainen wordt der hom toufluusterd: ‘Hé man, moet je een shotje?’
Hai schrikt en zien haart bonkt hom in keel, mor hai lopt deur, aal wieder noar achtern. In ainen zugt e in n klaain koamertje wat bekends liggen. Doar in t haalf duuster ligt Geert in n houkje, woazege blik in ogen, kleren haalf oet en n spoit op grond noast hom.
Der lopen wat lu bie t koamertje laangs en kieken noar binnen.
Hai smit deur dicht, want hai kin nait velen dat minsken zien bruier zo liggen zain. Troanen stoan hom in ogen as e zok over Geert hèn bogt, hom bie scholders pakt, hèn en weer rammelt en ropt: ‘Kom Geert, wakker worden, wie mouten hier vot, noar hoes!’
In ainen gaait deur mit n smak open en ropt der aine ‘Hé man, wat doe je! Ben je hem aan het beroven ofzo?’
Hai schrikt en springt op bie bruier vot. Deur troanen hen, in n woas, zugt e ain op hom òf kommen en hai maint n mes te zain. Wild van angst wil e figuur van hom vot drukken mor vuilt n felle pien in zien haand. Hai maint t mes weer te zain en gript der noar, wait t lös te wrikken en begunt der, totoal in paniek, mit te zwaaien. Hai zugt nog n woazeg figuur op hom òf kommen in t haalf duuster en ropt noar bruier: ‘Kom Geert, wegwezen hier.’ En mit n leste zwaai van t mes, woarbie e plots tegenstand vuilt, omreden e tegen aine op lopt, begunt e te runnen en loat t mes valen. Hai blift, wild van angst, deur runnen tot aan stoatsion tou. Doar zugt e dat e n dikke snee in haand het, draait buusdouk der omtou en kikt of Geert in de buurt is. Nee dus.
In hoes kommen stekt e kop om t houkje van deur, zegt dat e zok even ophemmeln zel veur t eten en gaait noar boven. As e in douche staait, heurt e deurbel goan en blied schut t hom in t zin dat Geert veurvast veur deur staait. Hai laagt noar homzulven in spaigel, knipoogt en zegt: ‘Dat hest even schier regeld mien jong.’
Mor inainen heurt e moeke jammern en hai gaait kieken. In onderbroek staait e boven aan trapgat en zugt e twij plietsie-agenten, haangt moeke in pa zien aarms te snokken en heurt e plietsie-agent tegen pa zeggen: ‘Mijn condoleances met de dood van uw zoon.’ Hai krigt n schok en alles wordt zwaart veur zien ogen.
(Inzenden veur Pervinzioale Schriefwedstried 2018)
