n ATV dag

Oh, oh, Wat ist waarm.
Bie hoge oetzundern zitten wie, mien vraauw en ik, veur thoes in de glene zunne te bakken. Hemd plakt mie ja glad aan rogge vaast.
Zo’n reustervrije dag kin aibels mooi wezen, veuraal as t zuk nuver weer is as vandoag.
k Heb ja al n poar moal eerder n ATV dag opnemen mouten, mor toun regende t aaldeur. Nou, dat is n aarm verdrait hur, want din mout ik aaldeur van mien vraauw aan t waark. Behangen, trap beplakken mit zaail, schuurtje oproemen en goa zo mor deur.
‘Zit toch nait aal op dien loie gat man, kist der ja wel eelt op kriegen en da s gevoarlek hur. Dou nou toch ook ains wat veur mie, wat denkst wel woarom dien boas die dizze dag deurbetoalt? Zodat wie thoes nait in de schiet en smeer omkommen, zodas t de volgende dag weer schoon en spik en span op ketoor terugkomst’.
Joa, Zai kin t mooi zeggen!, mor k heb in aal die joaren davve traauwd binnen wel leerd dat ze geliek het en dat dizze kewaaitjes mie zulf loater, as ik ze doan heb, ook wel hail wat genougdounen geven, omdat alles der din weer himmeld oetzugt.

Hond ligt te poesten en te stenen noast mie. ‘Goa din ook nait liekbendeg in de zun liggen kou!’ Ons hond het t buskruut ook ja nait oetvonden.
‘Kom ik goa mor ains mit die aan de loop. Even noar diek tou, zeg ik. Kist doar n luk bietje ofkoulen!. Doar aan Eemskaant scheelt t vervaast wel 5 groaden mit hier zo in de zun.’
Mien vraauw schrikt bliekboar wakker oet heur zunnewereldje.
‘Joa, most weer op riddel. Hest weer spiekers in dien gat? Kist nou nait even ain menuutje lekker bie mie zitten zoas andere kerels dat doun? Aaltied op de klitter. Most zeker weer noar de jonge wichtertjes kieken he, dij nou aan diek in de zunne liggen mit hoast niks aan om t spul nuver te verbaargen, mor wel ole knapbussen zoas doe lekker gek te moaken.!’
Zai kikt mie gramniedeg aan, mor ik denk toch echt dat ze der niks van maint.
Óch laiverd doar huif ik ja nait zo’n ende veur te lopen om mie doar mit te vernuvern. Doe hest dien kousen ook ja oet doen, zodat ik dien widde kneitjes nait veurbie kieken kin. Nee, wicht wat je dichtbie kriegen kinnen mout je wiedweg nait zuiken’, zee mien pa altied..’
Ik dou t veur Coco, ons leutje laiverd van n hondje hur, is dij der ook ja even oet en krigt wat bewegen.

‘Moi hur, zugst mie wel weer ongeschonnen verschienen laiverd hur!’
Zai glopt mie noa. n Bets wief dij Geeske, mor of en tou het ze wat manlek gezag neudeg.
Ik kiek nog even n moal achterom. Zai zit doar aigenliek wel wat zieleg zo allain op t nbankje veur t hoes in de zunne. ‘Deurlopen Ab, zain loaten das t n kerel bist mien jong!’

Onder aan diek, aan landskaant, ist nait om oet te holden. Coco sleept zuk veuroet.
Even wiederop stait n petatkroamke. k Zel doar dunkt mie mor ains even n ijsco kopen en n bakkie woater vroagen veur t gesten noast mie.

Ik grobbel wat lösgeld oet de buutse en let even nait op t hondje. Verrek wat dut dij gek nou!?’Hai runt inainen mit n blougang bie diek omhoog en is as ain weerluchtslag achter diek verswonnen.
Zogauw as mien nije sendoalen, mit rottige gladde binnenzolen, t toustoan, grabbel ik bie diek omhoog en krieg nog net mit dat mien halfmaal van n hond, aal vallend en glibbernd, vanwege de met snotgladde zeewier begruide bazaldblokken onder aan diek belant en zuk doadelk mit sputtern en spijen voltankt mit zolt woater. Zolt woater!?’
Cocooo,! Kom hier, bolk ik. Laiverd is bliekboar helgendoof en slampt mor deur.

n Poar kennissen die mie achteroplopen binnen kieken mie verbildetrd aan. Zai fluustern wat tegen mekoar zai k nog net vanoet mien ooghouk.
Zai denken netuurlek dat t mie mit dit waarme weer in de kop sloagen is. Ik wies zunder wat te zeggen noar mien hond beneden aan diek en storm as n lekke kotsebaale bie diek noar beneden.
Mien nije kekieboksem krigt n beste praan gruine proeksel te verwaarken, mor ik krieg Coco toch bie de schobben en riet hom bie t waoter vot. Sliertern roet hangen hom bie de bek dele.
‘Veur mie aan noar hoes toe bolk ik tegen t aarme dair. Zij buult der vandeur, mit oren plat op de kop en is in n ommezaain verswonnen achter kruun van diek.

Ik stub mie wat of veur zogoud as dat helpt en denk; wat bin ik toch zulm n boekou, om zo op dat aarme dair te raggen. Nou bin ik heur kwiet en wel wait woar dat stomme dair nou hingait… en wanneer ze thoes komt, as ze t vinden kin, dat ook nog ains. Oh, oh!
Messchain ligt ze domit wel aargens met t lief vol zolte woater in branden zunne te krepaaiern. net as dij ole zeeluu vrouger mit scheurbuuk enzo. He!, wat n schietboudel toch!

Wandeloars op diek kieken mie aan.. Wat zai k der ook ja oet man. Mien boksem is nat en gruin veur knijen en aan baide piepen zitten grode sliekgleren.
Dat is nou echte Grunneger zeeklaai gait der deur mie hen, mor dizze gedachte wordt doadelk weer vot drukt. Wat zel Geeske domit wel zeggen as ze mie zo zugt?

Onnerwegens noar hoes tou draai ik mie de nekke der hoast of, mor gain Coco te zain hur. Woar zol ze toch wel zitten of liggen messchain.
Langszoam aan bekropt mie der n baang gevuil. Gedachten aan hond, hou aarg ook, worden oetzietdrukt mit gedachten aan mien Geeske.
Veuraal omdat k zonet nogaal wat kerelachteg tegen heur dee, zel ze 300 procent terughappen.
Dat heb ik nou altied he, op zo’n menaaier kinnen je netuurlek ook noeit n voest moaken.

Veur t hoes nogaal op bankje zit Geeske. Mit roodachtege blode bainen op asemmer en onder heur bankje…. Coco, mit n grode bak fris schoon woater noast zuk.
Baidend gloepen mie aan verbeel ik mie.

Ik, grode Ab vindt zuk nou even klaain en beknepen en trekt n zundoarsgezicht.
De eerste dij wat zegt is Geeske. ‘Hoi vent wat hest doe in vredesnoam wel oetvreten man! Wat zugst der ja bescheten oet. Hebben de jonge wichtertjes die op diek achternoa zeten en bis toun van schrik zee indoken?
Heur menaaier van proaten komt mie wat vremd veur. Zai is mie te rusteg.
Mien mond gait al open om alles hoog en braid oet de douken te doun, mor heur wiesvingertje gait noar heur lippen….ssst mien jong. Mien mond klapt dicht of ik n knal onder de kinn kregen haar.
Ík wait alles al hur, de femilie Jansemoa het de haile kemmedie van die op diek mitmoakt en het mie t aal goud oetstukt.
‘Dij verrekte lellebellen,’ hol ik mie groot.

Ik wil gaauw op ziet van hoes der tussenoetnaaien om mie even binnen te himmeln, mor Geeske blift broodnugter t schip besturen.
Áb mien jong, ik heb op dizze mooie rustege reustervrije dag van die toch nog waark veur die vonden. Schrob op tegelpad dien kekieboksen mor ains even goud oet mit roem zaip en woater. Doarnoa nait op liene hangen hur, mor doadelk weer slovveg aantrekken, din krimpt zo’n nije kakieboksem nait zo aarg.

Doar zit ik weer noast heur op bankje in de brandende zunne. Zai lekker mit blode rode baintjes en knijen en ik klappertandend vanwege mien plakkende rottege nadde boksem.

‘n Lekkere vrije ATV dag’, zeggen ie? Bah, k bin aigenlieks ook net zo laif op ketoor weer rusteg aan t waark.