Moeke de vraauw
Ik luip noar Laang Houve de bussen te veuren
Ik zag dingen van toun: twai oversieden
Dai n kander vrouger leken te mieden
Worden weer buren
Sikkom t ketaaier dat ik doar lag
In t gres n poar brummels eten
Mien kop vol zuite eerabbelgeur en laiwerikkenlaid
Heur ik doar midden oet de aiweghaid
n geluud deur mien oren meten
t Was n vraauw mit rode buusdouk op
Zo zat ze doar; half damp, half licht
De koien te melken
Mit kop tegen t waarme koulief
Allaint mit heur gedachten
Heur levent, t bedrief, de sinten, de zörgen
Heur man, heur olden, de kinder
De vogels, de bloumen, de zunne dizze mörgen
En wat ze zong heurde ik nich
Moar de stroal in d’emmer zong gezangen zunder woorden
O doch ik, o dat doar mien moeke is,
‘looft God’, molk ze, ‘Zien haand zal ons bewoaren’
(Slim vrai noar ‘De moeder de vrouw’ van Martinus Nijhoff).
