Mithelpen

t Was maaimoand en den kommen bie mie altied de toenkriebels, dus dou ik op n moandag vrij was besloot ik dat ik mor ais in toen aan loop mos.

De heege mos knipt worden, t gras maait, de bloumen schovveld, der was genog te doun.
Mien olste zeun Kloas Jan was noar schoule en de klainste, ons Geert, haar klompkes al aan want hai mos mie mit helpen in toen.
Dat was mien vraauw geern goud want den kon zai mooi wat aan heur hoesholden doun, omreden mit zo’n handbindertje as ons Geert kwam dat der sums nait zo goud van.

Dou ik de heeg aan t knippen was ging leutje mit n bladhaark, dij groter was den homzulf, t òfval bie n kander haarken, dat dee hai mit zoveul plezaaier dat ik de heegebloaden over de haile toene verspraaid haar.
‘Och’, docht ik, ‘vot ook mor, kin hai ook gain kaddekwoad oet hoalen’.

Om n uur of tiene ruip de vraauw ons te kovviedrinken wie ging der ais rusteg bie op t bankje in de zunne zitten.
“Oh joa”, zee de vraauw, “ik goa zo nog even noar t dórp veur wat bosschoppen en ik zag dat dij kweker aan Kerkstroade blomkes in de aanbaiden het, zel ik die doar even wat van mitnemen? Bist ja zo nuver aan d’loop, den kinst ze vot even poten”.
Ik was t ja hailndaal mit heur ains, den haren wie alvast wat kleur in toene.

Dou zai n poar uur loater weer bie hoes kwam haar ik toene zo wied kloar.
Ik heurde auto op oprit en eerste dij om houk van t hoes kwam was mien schoonmoeke.
“Verrek”, zee ik tegen mien vraauw, “haren ze dij vogelverschrikker ook in de aanbaiden?”
t Olske greep vot n kloede zaand en smeet mie dat noar de kop.
“Kom doe vandoag moar ais bie mie in de buurt”, zee ze, “den zel ik die nog ais kraaien loaten”.
Och, ik kon goud mit mien schoonmoeke opschaiten en dat ploagen over en weer dat heurde der bie.
Dou Geert opoe in de smiezen kreeg runde hai heur in de muide, as Opoe kwam den kwam der maistied ook slikkerij mit.
En zo was t, dou Opoe kloar was mit smokken kwam der vot al n lollie oet heur buutse.

“Blomkes stoan in de kaddebak van auto”, zee de vraauw.
“Mooi”, zee ik, “den hoal ik ze der votdoalek even oet”.
Dou ik kloar was mit sjaauwen haar ik vaaier kiskes mit bloumkes achter t hoes stoan, der wazzen Goldjebloumen, Vlaitege Lieskes, Megrieten en Tudeletoanen, de aine bluide nog mooier den de aander.
Ik ging op mien knijen bie de border liggen en begon de blomkes te poten.
Geert, dij zuch inain weer herinnerde dat hai mie aan t helpen was, langde mie de bloumkes aan.
Dat gong hom meroakel of, iederbod as ik n gatje in grond stoken haar ston hai al weer noast mie met n bloumke.
Ik was al n mooi zet aan t poten west en stoadegaan mos t wel ais n moal doan wezen dochtik, mor nee Geert bleef moar bloumkes aanslepen.

Dou ik ais achterom keek ston der gain bloum in toene, wat was nou t geval, iederbod dat ik n bloumke poot haar trok Geert hom der weer oet en langde hom mie weer tou ik poote hom weer Geert trok hom der weer oet en langde hom weer tou en zo wazzen wie al n zetje aan d’loop.

Doar ston hai, mien zeun Geert, drij joar old, swaart om kop van t zaand, toenboksempie aan, klompkes der onder, petje op kop, Goldjebloum in haand, braaid laachend, mit koeltjes in de wangen.
“Kom hier”, zee k, “den krigst n dikke knövvel en begunnen wie hier vannijs te poten, mor nou most iederbod n bloumke oet ain van dij kiskes hoalen”.

Ik zit nou achter mien kompjoeter, ik haar olle foto’s inskend en dou ik dij foto van ons Geert zag mit dij Goldjebloum in haand kwam dit verhoal weer boven.

Geert is nou twinteg en zien pa mithelpn in toene is der allaank nait meer bie mor dij gutege streken het hai nog altied en dij koeltjes in de wangen ook.