Mit boksem op hakken

“Ik heb t veur nander”, bulkte de vraauw, ik schrok der glad van want ze zat geliek noast mie achter de kompjoeter en ik lag op knijen veur de holtkaggel om de aaske der oet te hoalen.
Groots kiekt ze mie aan en begunt te laachen, “bist net n schösstainveger dij net van t dak òf vaaln is”, laacht ze.
“Joa”, geef ik heur weerom, “as doe begunst te bulken as n schelviswief terwiel stoe moar n meter van mie of bist den is dat ook nait vrumd dunkt mie.”
“Over drij weken den is t veurjoar vekaansie en den binnen kinder twij weken vrij van schoule en omdat wie zulf den ook vrij binnen heb ik via internet n midweek boukt bie Sinterparks.”
“Das ja meroakel wicht”, zeg ik, “en dat hest haildal alinneg veurnander kregen? Moar zunder gekhaid, dat liekt mie wel schier tou.”

Dou wie de kinder verteld haren dat wie dat van plan wassen konden ze mor zuneg oafwachten dat t zo wied was.

Drij weke loater was t den zo wied, wie wassen al om tien uur vertrokken noar Sinterparks zodat wie alvast eefkes wat rondkieken konden.
t Was n meroakel mooi paark t was der schoon en netjes en je konden mit zo’n traaintje t haile paark over.
Om drij uur kregen wie de sleudel van ons hoeske en konden wie de kovvers oetpakken en ons nust opmoaken.

“Goan wie nog even swemmen pa?”, ruipen de jonges.
“Doar heb ik eefkes gain zin in”, zeg ik, “mor goan joe mor mit joen baaide en mörgen goan mamme en ik ook mit.”
“Kiek”, zegt de vraauw, “ik heb veur die nog n nije zwemboksem kocht” en ze huil zo’n drijkwart boksem omhoog mit van dij Hawai taikening der op.
“Oh”, zee ik nait al te entousjast, “haren ze in dij winkel gain gewone zwemboksem meer?”
“t Is bie die ook noeit goud hé”, zegt ze, “bist toch gain òl kirrel dij zo’n olderwetse boksem aan heben mout woar je t haile zwikje zitten zain kinnen.”
Ik zee der mor niks meer van, ik trek toch aan t körtste end.

Aanderdoags gongen wie mit ons baaide jonges mit dat traaintje noar t zwembad tou. Ik haar in t hoeske alvast dij zwemboksem aandoan en ik von t moar niks. As je der bie zitten gongen mos ik as n vraauw de knijen bie n ander doun aans keken ze mie aan Jeruzalem tou, ik haar de haile tied t idee dat t haile klokkenspul boetendeure hong.

In t zwembad keek ik mien ogen oet wat n grode boudel luu, der wassen grode en klaaine poulen en volgens ons Geert was der ook n wild wotter boane dat haar hai guster al even bekenen.
“Kom pa”, ropt Kloas Jan, “goa mor ais mit.”
Via allerhande gaankjes en trapkes loop ik achter mien jonges aan noar boven, doar was n poultje wotter en aan ain kaant konnen je der n laange glieboane mit wotter of.

De jonges sprongen der al in en ruipen “zel we doun wel t eerst beneden is?”
“Nog even wachten”, roup ik, boven in mien nije zwemboksem zat zo’n kordje dij ik ais even stief aantrok en dichtknupde, dou was ik der kloar veur. Ik sprong in dat poultje wotter en dook mit dezulfde gang de glieboane of.
Man wat ging dat ja gloepende haard dat haar ik nait docht en ik zag ook nog gain donder want ik haar de ogen vol chloorwotter zitten. Mit ain haand perbaaide ik in mien ogen te vriemen en de andere haand haar ik veuroet stoken want je waiten noeit wat der op joen pad komt.
Net dou ik weer wat zain kon huil de boane op en zweefde ik eefkes in de locht, om den mit n dikke plons in n aander poultje wotter te vaaln.

Dou ik t wotter ruik glee mien nije zwemboksem van mien kont òf bleef nog even om mien enkels hangen en was dou vot.
Mit de schrik om mien haart wér ik deur de stroming noar de volgende glieboane voert en glee in de blode kont noar t volgende poultje, woar ik mit n dikke plons in terecht kwam.
Dit poultje haar bankjes onder wotter aan de kaande woar ik op zitten gong om mien situoatsie te overdinken.
Ik kon zo toch ook nait wieder, wat zollen de minsen wel nait zeggen, der was nog ain zo’n glieboantje en den kwammen je terecht in t grode zwembad en dat zat ja vol mit kinder en grode minsen.
Ik zat der ja mooi mit, haar ik dij boksem mor noeit aandoan. Nait waitend wat te doun bleef ik mor op dat bankje in dat poultje wotter zitten.

Eefkes loater komt mit n grode plons Geert in t badje vaaln, as hai mie zugt komt hai noar mie tou en zegt “wie wassen joe al kwiet woar blief je wel nait.”
Gaauw leg ik aan hom oet dat mie dij nijmoodse swimboksem van de kont ofgleden is in dat veurige poultje en dat ik der nou bie zit zoals ik op de wereld kommen bin.
“Mok joe mor nait drôk hor pa”, zegt hai, “wie zuiken hom wel op.”
Hai staait op en bulkt haard noar zien bruier dij wiederop is: “Kloas Jan, pa is zien swimboksem kwiet en hai zit hier nou in de blode kont te wachten.”

Ik pak Geert bie de aarm en trek hom noar mie tou, “stil toch jong”, zeg ik, “kist ja net zo goud in de kraande zetten mit dien gebulk, elk en aine huift dat nait te waiten.”
“Ik goa zuiken”, zegt hai, “hier zitten blieven hor” en vot is e.
Wachten duurt laank en iederbod as der weer aine inplomde haar ik t idee dat ze mie aan zaten te kieken, zol elk en aine dat gebulk van dij rötjong heurd hebben den?

Oeteindelijk kwam Kloas Jan der aan mit mien swimboksem, “kiek pa hier is joen tinde mor de tintstokken binnen vot”.
Mit n grijns op zien smoel ston hai doar.
“Geef hier dat ding en hoal dij grijns van dien smoel”, zee ik.
Hai gaf mie de boksem en zee, “boksem kinnen je wel kriegen mor dij grijns krieg ik nait vot.”
Vlöt trok ik mien swimboksem weer aan en terwiel ik hom mit baaide handen vasthuil glee ik omstandeg van de leste glieboane oaf.

Ik heb dou wie weerom in t hoeske wassen de swimboksem ritueel verbraand in de open heerd en heb mie bie n winkeltje op t paark n degelke swimboksem kocht zodat de vekaansie wieder hartstikke goud verlopen is.

Dou wie thoes waren en de vekaansie foto’s aan t bekieken wassen zat Kloas Jan mit n grode grijns op zien gezicht.
“En”, zee ik, “is dij grijns op dien smoel nog aal dezulfde of intied n nije.”