Mien Laifste Stee
Der is aaid stilleghaid as ien kerk op n deurdeweekse dag.
Ook nou as k laangs t smaal fietspadje, even voart moakend, helgen van t holten tiltje op fiets. Wottervogels swiegen votdoadelk as dij mie gewoar worden. k Stop op t vlakke dail, midden boven t moar, bie plaank doar n stukje oet verswonnen is geliek n rötte koes. Kiek om mie tou en zai van mie vot swimmende ainden en wotterpiekjes. As n verkenner oet t leger loat ik mien blik rondwoaren over wiede omgeven. Over t wotter liek onder mie. Levensoader oet vrouger tied en nou trug brocht tot òfwottern, vis- en wottervogelverblief en voarweg veur n aindoadege tourist ien n kano. Peddeloar loat t raanke bootje over t moar zigzaggen geliek n joagende snouk onder wotter hinneweer schait. n Ainzoame viskerman, doeknekt as n raaiger ien onderwaal, aargert hom onverzains aan wottertourist, mor blift noar dobber loeren.
Den woart mien blik over gruine, hier en doar n beetje glooiende velden vol schoapen en heukels. Ien klaaine legertjes lopen dij te groazen as of heur levent ter van of hangt en zai nog ain moal goud vreten eer ze stried iengoan.
Lekkere roek van nijskes maaid gras, aanlangd deur n poestje zummerwind, dringt mien neusgoaten ien. Dij komt van n veld even wiederop vandoan doar gain legertje vee marcheert. Doar liggen swoaden gras te dreugen geliek riegen platte zaarken op n stadse begroafploats. Nog wieder vot, ien verte, liggen olle boerenploatsen, plat en braid ien t wiedse landschop, krek of ze der hìn kwakt binnen oet lucht wied der boven. Bie t aine nijmoodse veebedrief liekt t krek aansom. t Is net of dij, triesterg en koal as n molbult, vanoet grond omhoog drukt is.
Hail wied vot, rondom mie tou, torentjes van n haandvol kerkjes; vermoanende vingers ien t Grunningerlaand. Dij waren vervast te klaain den woarschaauwens hielpen nait genog en bewoakers van t geleuf worden nou zölf bewoakt deur monementendainst. En ook vergroetjen van t landschop konden dij nait tegenhollen. n Rieg hoge stoalen masten – mit koabels, dij as n feestslinger deur t landschop ophongen binnen – overvleugelt aal t overge. Veuroetgang is nait te stoppen.
Der wordt over proaten doan dat ter eerdoags vannijs zo’n guirlande bie komt. Ook zol der nog ain – n koabelstroat nuimen politici dij – onder grond deur kommen. t Wordt ter nait mooier op hier bie t Holten Waigje achter ien maiden, mor nou t is nog aaid n oase van rust. t Is en blift mien laifste stee.
24-02-10
