Miemern
De zunne flakkert deur t blad van boom
en vaalt op grond as puzzelstukjes licht.
Ik zit mit mien rug tegen zien dikke stam,
n aander boom benìmt mie t zicht.
In dizze tegenwoordege tied mit jachteghaid
bekommern mìnsen zich nait meer om netuur.
t Gaait om hebben, kriegen en hoalen,
mor oetaaindelk lopen ze tegen n muur.
Je huiven der nait ains zo wied veur vot,
goa mor gewoon ais zitten onder n dikke boom.
Kiek noar de speuling van de netuur om joe tou,
dìn worden joen ogen muide en loom.
Mit joen ogen dicht en geluud van netuur
Kiek je in joezulf zo daip as je kinnen.
Je zellen zain dat as je goud kieken,
vrede en geluk bie joezulf is te vinden.
Dus minsen, waark en geld is nait wat mout,
verdroagzoamhaid en mitleven is woar t om draait.
En as je vrede hebben mit joen aigen leven,
Dìn heb je lang nait zoveul verdrait.
