Midwinternacht

n Old vertelsel zegt, dat in de midwinternacht daaier proaten kinnen. Nou binnen dr n bult verhoalen dij op dizze menaaier begunnen.

Mor bin je wel aits boeten west in de midwinternacht. En din main ik nait noa de karstnachtdainst vanoet kerk onnerwegens noar hoes. Nee, ik main echt boeten in de midwinternacht.
As aal t volk weer thoes is, as dr echt gain aine meer bie pad en weg is.
Het kin din zo alder meroakelste stil wezen, boeten, dat je joen oam hoast vanzulf inhollen. Je zollen dr din ook grif in leuven, dat daaier proaten kinnen.

Wat mie overkwam in een midwinternacht is al weer joaren leden, mor tot op vandoag bin de herinners aan dij nacht of t guster was.
Midden in nacht was ik wakker worden. Woardeur, ik wait het nait. Wie hadden, net as elk joar dou nog, de haile familie op veziede had. Mien ollu, schoonmoeke, bruiers, zuster en de haile aanhang. Drok zo’n dag. Proaten, kovviedrinken, eten, de laive vree pebaaiern te hollen. En as elk noar hoes is, nog even in rust dag op je in loaten waarken.

t Was al nait vroug meer dou we noar bêrre gingen. Mor haalverwege de nacht was k inains kloar wakker. En op zo’n moment wait ik, goa dr mor oet, van sloapen komt niks meer. Goa dr mor oet. Dou mor wat goud aan en goa mor boeten kieken.
Het was ain van dij zeldzoame witte midwinternachten. Het har de haile dag wat aan snijt. En dr was n dun loagje liggenbleven. n Schiefke moan luit zuk aalgedureg wat zain. Achter oons toen, in t kaampke laand onner heur oafdak heurde ik mien schoapen wat in de weer schoedeln. In t hounderhok dr noast, was gain geluud te heuren. Achter over t laand tot aan Loppersom tou, ain wit klaid.
Op mien baank dij dou nog aan t end van oons haim ston, lag ook wat snij. Dr zaten vogelsporen in. Veurzichteg schoof ik n plekje vrij.
Zitten en kieken.

Bie boer Liewes ston dr wat vai op staal. Het zaachte gerussel heurde bie de nachtgeluuden.
En dou, opains schoot dr n kleur deur de nacht. Blaauw-gruin leek op te gruien vanoet de grond vèr achter Loppersom, toren vergruide in kleur en vörm. Hoog doar boven waaide het blaauw-gruine oet n kander tot geel-oranje en rood. Mit n grode krul was t inains weer blaauweg gruin en aan ziedkaanten leken dr wel rode vlammen oet te gruien. In stille verbiestern zat ik op mien plekje. Het wonderlieke schouwspel wuir in nait wereldse kleuren oetvoerd.

Vörm en kleur as van n groot schilder luipen in n kander over en deur n kander hèn. Wereld wer in vaarf dij zo oetzunderlek was teuverd, dat je dr stil van werden.
n Huver trok mie over de leden. Stilaan vergleden kleuren weer. Het leek wel of ze deur de oarde opnomen wuiren.
Ain enkele sliert van witachteg geel bleef nog n tiedje as n boetenoardse slange wiegelnt op zaachte luchtstromen hangen. Dou wer het stil. Stil in locht en stil in mie.

Wirdum, Midwinter 2005.