Leutje wicht
Op heur berre ligt mien leutje wicht
stief in dreumenlaand.
In de nacht, in t schemerlicht,
striek ik zaacht heur haand.
Dreum mor laiverd, zunder zörgen,
mamme hold van die het mainst,
wil vandoage en ook mörgen,
alles geven wast doe verdainst.
Grui mor op mien lutje wupsteert,
speul en blief nog even klain.
Wat de wereld die dommit leert,
huifst doe nou nog nait te zain.
k Wil vandoage nog groag vasthollen,
t keudeldoemke dast nou bist,
doarvan stilaan nog even grollen,
tot de tied dat ook oetwist.
Want de weken dij worren joaren,
vlaigen veurbie in stilleghaid.
Miemeroaties ken k bewoaren,
mor dien jonkhaid schaande nait.
Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2006, t het gain pries wonnen, mor is wel ploatst in t boukje van de schriefwedstried.
