Leste traain
Golvend hoar mit krullen, blaauwe ogen, n wipneuske en n luddek tudebekje dij haitied laagt. Op aal drij foto’s en mit n strak bloeske doar knoopkes nait apmoal dicht willen. Kommende zotterdagoavend wil k die zain, ston ien mail. En no mos e n roos kopen op stoatsion. ‘Alleen deze, meneer?’ zegt verkoopster. n Laange koker mit roos. Ik loop veur maal Jan, docht e, knakte t laangste end van steel en smeet dij mit koker ien n òfvalbak. Zo, hai paast ien buus. Doar zit e din, stikvol zenen. Gain wc ien traain, ook dat nog. Hai kikt ais ien t glaas. Best wel knap, 28, kört hoar, blaauwe ogen, ambtenoar en n aigen roeme wonen. ‘Man zuikt n Grunneger vraauw’ ston boven site. Zai was d’eerste en ainege dij mailde. Margriet, slank, waarkt oet hoes, ook 28 en vragt hom geliek hemd van t gat. En no mout e mit t wotter veur dokter. Ach, ales waiten moakt nait gelukkeg. Zien leutje ainpersoons fletje doar e de kont nait keren kin. t Waark bie waarkveurziening, zien ienhammen en dat binnenbaand der deur komt as e nog ais goud ien spaigel kikt. n Knarriekooi mit n taauw aan t plefon en n goldvis ien kom boven op kaast aans luzzen baaid poezen heur brokjes nait meer. Hai zigt t wel. Ik kom, haar e mailt. k Hoal die van t stoatsion, roos ien rechterhaand, mailde zai weerom. Hoofdstoatsion haar e vroagt. Nee centroal. Dou begreep e t even nait. Utrecht centroal was t. Das hail aans wat as Stad. Vraauwlu, ie mouten der wat veur over hemmen. Ien Zwolle ging e der eerst oet, zo neudeg mos e. Dik n haalf uur loater gaait t wieder. Ien Utrecht is t drok. Gain roos en Megriet. Over drij ketaaier gaait eerste weerom zigt e op t bord en ook hou loat leste gaait. As hai hom omdraait lopt e tegen ain aan.
‘Ken je niet uitkijke, schele!’ ropt ze. ‘Eikel!’ Din zigt e n roos.
‘Megriet?’ stötjet hai en pakt t rooske oet buus. ‘k Hoop nait dat ales bie die zo klaain is,’ laagt ze. Z’is oareg gruid noa leste foto’s. Tjonge en geliek ook wat joaren older worren. Krullen binnen der oet, vrezelk swaarte strepen en blaauwsel boven d’ogen en n poar lippen dik aansmeerd mit robaitennat. As ze kop hinneweer dut heurt e t tingeln van n stuk of wat velgen aan oren. ‘Wat bist ja loat?’
‘Vertroagen,’ zegt e.
‘Wie goan oet eten, kom,’ Ze gript hom stief bie d’ aarm. Elke stap bonkt e tegen heur heup. Bie ‘Een snelle hap bij Ab’ mout t weden. ‘Betoal doe mor, mien knipke ligt nog op koamer,’ zegt ze en pakt heur dubbele pozzie petat, drij frikandellen en n blikje energiedraank. n Stoetje kroket is hom maans genog. Ze kaauwen boudel op stoand bie n plaank veur t glaas. ‘Zo, lekker, no noar bioscoop filmpje kieken,’ en ze wrift n vlek joppiesaus ien jaas. Film is al begund. ‘Hier’, zegt ze, ‘zitten, dit is mien stee haitied.’
Ze kropt stief tegen hom aan en begunt vernijs te kaauwen. Hai heurt hou of popcorn piept en knistert. Runt n man deur t beeld ien zien blode piemel en n vraauw ien blode gat der achter heer. Hai vuilt n haand op zien knij. t Benaauwd swait brekt hom oet en hai schoft omhoog, net as haand. Rusteg zitten blieven, heurt e. Hai slagt t aine bain over d’aander, din dut ze aarm mor om hom tou. Gelukkeg is t n groot hoes ien film mor as vraauw man te groazen het vuilt e haand vernijs op bain. En din is film kloar. ‘Mooi he’, glundert ze, ‘hest wel goud zain?’ Hai kikt op t allozie. ‘ Wie monnen opschaiten aans wort t lopen noar Azzen.’ Ze hobbelen mit n baaid noar t stoatsion. ‘Dou mie dien paske mor eefkes.’ ‘Wat?’ zegt e.
‘Ik goa mit, wie kinnen nkander no toch!’ ropt ze. t Is of e op hazzens tegen n dichte deur lopt. Riddersloagen geft e t pasje. ‘Dien nummer, tou nou aans binve te loat.’ Even loater gaait t op n draf noar perron. Net op tied. ‘Doe bie t glaas en ik lekker tegen die aan,’ zegt ze en legt heur tillefoon op t bredje veur t glaas. Veurbie Amersfoort snurkt ze as n os en ien Zwolle wort ze nait ais wakker. Hai is der roar van, hou nou dommee. Bie Hoogeveen kikt e ien dikke rooie ogen en kwiel op waang. Maauw van jes is nat. Ze begunt vrezelk te proesten. ‘Nee he’, zegt ze, ‘mien allergie. Zol der ain ien traain zitten dij n kat het?’ Ze proest en snöttert en ogen worren aal dikker.
Mien jes dinkt e, doar ligt ‘Moortje’ haitied op.
Ook dat nog. Din wort ter remt en binnen ze der.
As ze op perron stoan, dreudelt e. ‘Wat is ter’, zegt ze. Hai kikt heur nog ais aan.
‘Dien tillefoon!’
‘Wait k nait, ik kiek wel even,’ snöttert ze en lopt weerom ien traain. Hai stekt haand omhoog noar conducteur en drukt op t knopke ‘Deur sluiten’. Gaait n fluitje en hai kikt nog even traain achternoa.
Zo, gaauw noar hoes.
