Laifdeslaid
Wel ik was
Bin ik kwiet,
Mien ik opgoan
In dunne rook,
Zulfs mien noam
Is mie glad ontschoten,
Is ongemaarkt vergleden
In de mist van t vergeten –
Allenneg die ken ik nog,
Dien gezicht, dien ogen,
Dien noam binnen opschreven
In mien ziel –
Kom, kom nou,
Kom hierhen,
Geef mien n smok
En vertel mie den de noam
Van dit mensenkind
Dijstoe ooit laifhad hest