Kopzörgen

Geessie en Hinderk zitten te kovviedrinken. Geessie kikt noar boeten en Hinderk zit mit kop in de kraande. Geessie zucht ais. Ze loat heur gedachten de vrije loop: Hou kin t wel. Dij twij zusters. Ze hebben aaltied roezie. Schienboar gunnen ze mekoar t licht in d’ogen nait.
Ze zit te kopschudden. Nou was t nog aarger worden. Kinder bemuiden zuk ter ook mit. Zusters pruiten nait meer mit nkaander en kinder ook nait. Femilie in twij kaampen. Geessie zit der tussen in.
Ze prat mit baaiden. Wil gain pertij trekken. Dat was nait aaltied makkelk. n Daibe rimpel komt op heur veurheufd. Zai het ter kopzörgen over.

Baaiden kluigen ze heur nood bie Geessie.
‘Ze haar mor nait aan t waark goan mouten,’ zee Annechie, ‘dou Jokkob uut tied kommen is, din haar ze nou nait zoveul verbeeldens had. Ze is nou in ain keer veul meer as wie. Zai dut mor en zai dut mor, zunder ons of de kinder wat te vroagen. t Is schandoaleg. Ik heb mit dij kinder te doun. Ze duurven nait ains meer noar heur moeke tou. Nou, hier binnen ze in elk geval welkom, hur. Dat ze zuk nait schoamt, dij interdeflinter.’ Geessie nikde mor wat en luusterde mit baaide oren.
t Haart dut heur zeer. Ze is wies mit baaide zusters, mor wait ook nait hou ze der mit aan mout. Ze heurt t verhoal van baaiden aan. Ze het veur baaiden n open oor. Ze loat ze proaten en dinkt dat dat t ainegste is wat ze doun kin. Mor zai wol zó geern méér. Ze geft Grietje geliek as dij zegt dat ze zulf boas is
‘k Snap nait woar ze zuk mit bemuit,’ heurt Geessie heur weer zeggen.
‘k Huif toch gain reken en verantwoorden òfleggen wel? Aan dij grootbek zeker. Overal bemuit ze zuk mit. Ze holdt kinder ook bie mie vot. Joa! Dat het zai ommaans. Ik wait nait woar ik dat aan verdaind heb. Ze haar zeker laiver had dat ik bie heur kommen was te kloagen, dou Jokkob oet tied kwam. Kon ze mien leven ook regeln. Zai het aaltied al de bek veuraan had.’ Geessie wait t nait meer.
Hinderk heurt heur daibe zucht.
‘Wat is der?’
‘Och, ik zit aan dien baaide zusters te dinken.’
‘Joa, da’s aarg, mor wat wilst ter aan doun?’ “Dat wait ik zulf ook nait, mor k zit ter mit. t Dut mie zeer. Twij zusters dij zo mit nkander omgoan.’
‘Dochst dat t mie nait zeer dut? t Binnen mien zusters, hur. Wilst doar wel even om dinken?’ ‘Och vent, doar heb ik t ja nait over. Ik wait t al wel weer. Aan die heb ik ook niks.’ ‘Wat wolst din. Wat wilst van mie?’ ‘Dat we ter in elk gevaal over hebben kinnen. Ik zit ter mit. Doe zitst ter mit. Wie zitten der aalmoal mit. Mor der is gainaine dij der wat aan dut. Elk moakt zuk kopzörgen en doar blift t bie.”
‘Och wicht, wat wilst wel. Ik begriep die nait.’

Geessie gaait kopschuddend weer aan t waark en Hinderk kropt weer in zien kraande. Zollen de wichter t waiten hou stoer ze t ter mit het? Geessie haanden binnen al weer aan gang en de gedachten goan deur. t Wotter kletst over de stoebe en d’bezzem gaait tekere as tien kerels.
‘k Zol dij wichter wel deur mekoar rammeln willen. Ze tegenover mekoar zetten en ais goud de les lezen. Dat ze zuk nait schoamen. Straks gaait ter aine dood. Gainaine het t aiwege leven. Din is t verdrait nog groter. Der is al zoveul ellènde in de wereld. En din? Twij zusters!’ Geessie blift met kop schudden en as je goud kieken glinstert der n troan in heur ogen. Van gramnieteghaid? Van verdrait? Is t onmaacht? Ze zol ze zeggen willen: ‘Kiek noar mekoar! Joe binnen zùsters! Vergeet ais wat ter aalmoal beurd is! Kiek wat je van mekoar willen! Kiek mekoar ais echt aan! Vertel wat je echt van mekoar willen! Moak n ènde aan dizze toustaand!’ Dat zol ik doun mouten, dinkt Geessie. Mor ze is veul te baange dat ze aine of aalbaaide zusters kwiet rakt.

Ze schudt t van zuk òf en zugt inains dat zunnechie schient. Deur aal dij prakkezoatsies haar ze dat nait ains vernomen.
‘Elk mot mor doun wat hom t beste liekt,’ beslut ze. ‘Mit aal dij kopzörg zol ik ja vergeten dat der ook nog zukswat is as waarmte en laifde, dij minsen mekoar geven kinnen.’ Geessie knipoogt noar zun en vuilt zok n stuk beter. Perbleem is nait oplösd, mor mit kniezen kom je der ook nait.