Knipoge

Mien ollu waren vrouger toun k n jonk van vare was laandaarbaiders, wat inhuil dat ze zummers aan t eerappelkraben waren bie boer op t wiede laand. Mie namen ze den mit. Veur n kind genog te beleven. k Zag dat mien votje tiedens het kraben sums n moezenust bloot kraabde. Mainstied kneep e t nust in zien grode haand fien, mit moeze-olders en hoarloze jonkies. Sums gaf e ze aan mie, mor zunder de olders bleven de blode moezejongen nait laank leven. In dizze tied zollen we zeggen dat t sneu is, mor toun was t leven toch wat haarder.

In wieke noast eerappelkaambe, woar t wotter toun nog glashelder was, ging mien votje voak mit n tobbelhengel op snoukejacht. Aan tibbe van d’hengel zat n strikke van dun koperdroad. As e aan kaant van t raait in wieke n snouk zag stoan, pebaairde hai trankiel de strikke om kop van snouk te kriegen. As de strikke sikkom veurbie de kaiwen van de snouk was, reet mien votje d’hengel omhoog en strikke wuir strak om nekke van snouk trokken. Zo wuir e op wale trokken en pa snee snouk mit zien schaarbe Friedrich Herder de nekke deur. Wie kregen den soavends snouk te eten.
t Waren voak dikke snouken. k Von snouk wel lekker tot k der moal bie was toun mien votje n dikke snouk open snee. Klaine vissies, eendekukens en n dikke rödde gleden uut de buuk van de snouk. d’Rödde dee t hom. K Heb van gainain daaier meer ofkeer den van n rödde.
k Wol gain snouk meer eten…

Ook havve soavends bie t waarm eten wel ais n eend. Ook dat von k wel lekker. d’Olle heer greep d’eend zo van t nust óf en draaide t daar de nekke om. Thuus wuir der n grode panne mit wotter waarm mokt, woar d’eend in ging. Noa n zetje zee zien votje: “Hoal hom der nou mor uut en pluk hom”.
Deur t waarme wotter luiten de veren rap lös, mor de reuk van d’eend huil k sikkom n weke in de neuze. k Hufde dus ook gain eend meer. Toch bin k zunder snouk en eend wel n grode kerel worren.

Boer woar mien ollu aan t kraben waren kwam bie zetten mit peerd en woagen laangs om eerappels te hoalen, dij in volle körven kloar stonnen.
k Mog den voak mit op de wupkoare noar boerderij. k Von boer mor n gloeperd. Voak zee boer: “k Heb wat lekkers veur die” en dan stak e zien haand noar mie uut. As k den mien haand open noar hom ophuil luit e n waarme, nadde kloede proemtabak in mien haand valen. Boer stikde sikkom van t laggen. Joa, mit recht n dikke swienhond! Mor t mitrieden op wupkoare was toch n haile ervoaren.

Veur de wupkoare luip n grode Belg mit van dij hoarege poten. k Mog ook wel ais op zien rogge zitten. Wat vuilde k mie den groots!
Ain roadsel is mie van dij tied biebleven. Zulfs nou heb k der nog gain verkloaren veur. t Peerd poepde en pizde onnerweegs voak. Hai ledde der nait zo op. Mor k zag voak dat aan achterkaande van t peerd n gat voak open en dichte ging. Net n oge dij knipoogde. Verboldereerd zat k doar noar te kieken.
Open, dicht, open, dicht, echt net n oge dij knipperde.
k Duufde de gloeperd van n boer niks te vrogen.

Mien ollu heb k t ook nooit vroagt. Nou k older bin wait k t nog nait en k verdam t om te vroagen.